Programma Sint-Nicolaasacademie op zaterdag 16 februari 2019

Op zaterdag 16 februari om 11.00 uur houdt de katholieke uitgever Tom Zwitser, filosoof, auteur van het boek Permafrost en onlangs begonnen met de uitgave van het tijdschrift Epoque een lezing voor de Sint-Nicolaasacademie in de grote zaal van de pastorie. Hierin zal hij de balans opmaken van vijf jaar uitgeverij De Blauwe Tijger.

Voorafgaand aan de lezing is er om 10.00 uur een gelezen heilige Mis in de kerk.

Zie: De website van de academie.

Te koop: Voormalige kosterswoning bij onze kerk

Op Funda, de website voor de verkoop van onroerend goed, wordt de voormalige kosterswoning behorende bij onze kerk te koop aangeboden. Dit unieke object (bouwjaar 1932) is gelegen op een unieke locatie, direct naast de Agneskerk en basisschool de Elout. Dit object is jarenlang niet gebruikt. Het is eigendom van de de Sint-Agnesparochie, maar nu zoeken wij een koper die van de oude kosterswoning weer een mooi woonhuis wil maken of bijvoorbeeld meerdere leuke appartementen.

De woning staat te koop met een bieden vanaf prijs van € 600.000,-- k.k. De grond is in eigendom, dus er is geen sprake van erfpacht! De mogelijkheid bestaat om nog 8 tot 9 m2 achter het pand te kopen voor een uitbouw of een beter gesitueerd trappenhuis.

Voor serieuze geïnteresseerden zijn er drie open dagen. Voor meer informatie kunt u terecht op Funda en uitsluitend bij de verkopend makelaar:

11 februari: Verschijning van Onze Lieve Vrouw te Lourdes

Bernadette Soubirous kreeg op 11 februari 1858 een visioen van de heilige Maagd Maria in de grot Massabielle bij Lourdes. Er zouden er nog zeventien volgen. Tijdens een van de verschijningen maakte Maria zich bekend als de Onbevlekte Ontvangenis, een begrip dat de zo goed als ongeletterde Bernadette niets zei. Enkele jaren daarvoor was door paus Pius IX het dogma van Maria's Onbevlekte Ontvangenis plechtig afgekondigd. Daarmee bevestigde Maria een door de Kerk afgekondigde geloofswaarheid.

Op de plek van de verschijningen werd een kerk gebouwd ter ere van de Onbevlekte Maagd. Deze groeide uit tot een van de drukst bezochte bedevaartsoorden ter wereld.

De Kerk viert in haar liturgie van vandaag niet het historische feit van de verschijningen maar de persoon van Maria die door Bernadette, een eenvoudig meisje, zondaars tot bekering roept, en in de Kerk nieuwe bezieling wekt voor gebed en naastenliefde, vooral ten dienste van zieken en noodlijdenden. In Lourdes zijn er weinig erkende wonderen (slechts 60 tot 70), maar er is veel geloof, en dat is het grootste wonder. Het is een wonder wanneer een stijve hals soepel wordt, waar een onrustig hart rustig wordt, waar een strakke mondplooi glimlach wordt, waar boosaardige gedachten en wrede scherpzinnigheid verworden tot humor en liefde.

Bij gelegenheid van iets dat alleen arme mensen doen - hout sprokkelen - ontspint zich een van de zuiverste gesprekken ooit gevoerd tussen een menselijk wezen en de Moeder van God, de maagd Maria. Bernadette Soubirous ontdekt dat er ergere dingen zijn dan gebrek, honger, kou, onwetendheid, sociale achteruitgang, ziekte of de dood van kleine kinderen; en deze menselijke ellende is: de zonde. Maar tegelijkertijd ontdekt zij ook dat de ware rijkdom de Barmhartigheid van God is die openstaat voor de zondaar.

Vijfde zondag na Driekoningen

Epistel
Kol. 3, 12-17
Broeders, wilt u als heilige en veelgeliefde uitverkorenen Gods toerusten met een medelijdend hart, met goedheid en bescheidenheid, met zachtmoedigheid en geduld. Verdraagt elkander, en vergeeft elkander, als gij soms over iemand te klagen hebt. Zoals de Heer u vergeven heeft, zo moet ook gij vergeven. Maar draagt over dat alles heen de liefde; want deze is de band der volmaaktheid. Laat de vrede van Christus heersen in uw harten; want daartoe zijt gij ook geroepen, als leden van één lichaam. Weest daarenboven dankbaar. Moge het woord van Christus onder u wonen in volle rijkdom, zodat gij in alle wijsheid elkander onderricht en vermaant. En zingt dankbaar God van harte lof in psalmen en gezangen en geestelijke liederen. Alles wat gij doet met woord of werk, doet alles in de Naam van de Heer Jezus Christus, om aan God, de Vader, dank te brengen door Jezus Christus, onze Heer.

Evangelie
Mt. 13, 24-30
In die tijd hield Jezus de menigte deze gelijkenis voor: Het rijk der hemelen gelijkt op een mens, die goed zaad op zijn akker zaaide. Maar terwijl de mensen sliepen, kwam zijn vijand, zaaide onkruid tussen de tarwe en ging heen. Toen nu het graan opkwam en vrucht begon te zetten, toen werd ook het onkruid zichtbaar. Dan gingen de knechten van de heer naar hem toe, en zeiden: Heer, hebt gij geen goed zaad op uw akker gezaaid? Waar komt dan het onkruid vandaan? En hij antwoordde hun: Dat heeft een vijandig mens gedaan. De knechten vroegen hem nu: Wilt gij, dat wij het gaan uittrekken? Maar hij antwoordde: Neen; want als gij het onkruid uittrekt, zoudt gij misschien ook de tarwe uitrukken. Laat ze beide opgroeien tot de oogst; dan zal ik in de oogsttijd tot de maaiers zeggen: Verzamelt eerst het onkruid, en bindt het in bundels, om het te verbranden; maar bergt de tarwe in mijn schuur.

Overweging
In de gelijkenis van dit Evangelie legt onze Heer Jezus Christus aan Zijn leerlingen een belangrijke leer uit over de Kerk op aarde en over het leven. Hij wijst daarbij op het einde van de tijden. Christus zegt dat het rijk der hemelen, dat zich hier op aarde manifesteert door de Kerk, lijkt op een akker waarop goed zaad wordt gezaaid. Dit zaad verzinnebeeldt de genade en de akker staat voor de heilige Kerk van God. In een volledig verstaan van de gelijkenis kunnen wij de akker identificeren met de Kerk en het zaad met onze eigen ziel, waarin God Zijn genade tot leven brengt omdat zij in de kracht van de akker, de Kerk, haar voedsel vindt voor haar groei.

Tegelijk met het goede zaad en de zaaier van de akker wijst Christus ook op de vijand die onkruid zaait tussen het goede zaad. Dit onkruid kunnen wij duidelijk herkennen als de zonde, en de vijand als de duivel. Het onkruid en de zonde leven als een parasiet uit hetgeen dat bedoeld is om een ander te laten groeien. Het onkruid brengt geen goede vruchten voort en is daarom in de gelijkenis zinnebeeld voor de zonde die geen eigen leven in zich draagt, maar alleen de afwezigheid van het goede is en daarom ook zo verschrikkelijk is, want God – als Bron van alle goedheid – is dan afwezig. En waar God niet is, kan geen leven zijn, maar alleen dood en verderf.

Christus wil ons waarschuwen, allereerst doordat hij uitlegt wat goed is en wat niet goed is, maar ook door de uiterste en laatste consequentie van het kwaad te verwoorden. Aan het einde van de tijden zal het onkruid gebundeld worden om te worden verbrand. In deze woorden van onze Heer Jezus Christus vinden wij de leer over het vuur van de hel, een leer die tegenwoordig vaak als overbodig en als niet meer aanvaardbaar voor het moderne, sociaal geworden christendom wordt beschouwd.

In het tweede deel van het Evangelie legt Christus uit waarom tot de oogst gewacht moet worden met het verzamelen van het onkruid. Het eerste gevolg hiervan is de realiteit van de Kerk zoals wij haar door de geschiedenis heen kennen. In Gods heilige Kerk, de akker van de oogst, groeien tarwe en onkruid samen op. De redenen hiervoor zijn begrijpelijk en volledig edel en heilig, want de Heer van de oogst is geduldig en barmhartig en straft niet terstond, maar schenkt tijd en gelegenheid tot inkeer en bekering.

De zonde, die in de gelijkenis door het onkruid wordt verzinnebeeld, kan alleen stand houden in de afwezigheid van de genade. Bekering is mogelijk zolang de slechte planten nog op de akker staan. De akker van de Kerk is er om vruchten van heiligheid voort te brengen en juist om die reden blijft Christus een geduldig en barmhartig bezitter van de akker. Maar wanneer Hij terugkeert tot Zijn akker, als Heer van de oogst, dan zullen kwaad en goed uit elkaar gehaald worden.

Kerkbalans 2019

Klik op onderstaande afbeelding voor een vergrote weergave.

Voetbedevaart Parijs-Chartres

Net zoals de afgelopen jaren zal ook dit jaar vanuit Nederland worden meegelopen met de jaarlijkse Pinksterbedevaart van Parijs naar Chartres. De bedevaart wordt dit jaar gelopen op 8, 9 en 10 juni 2019. Meer informatie, vooraanmelding en een verslag van de bedevaart van 2018 is te vinden op de website www.ecclesiadei.nl/chartres.

In het kader van de organisatie zijn wij op zoek naar vrijwilligers die te zijner tijd (ergens in de periode tussen Pasen en Pinksteren) bereid zijn om een of meerdere meditaties vanuit het Frans naar het Nederlands te vertalen. Mocht u bereid zijn een en ander te vertalen of heeft u vragen over de bedevaart dan kunt u een e-mail sturen aan chartres@ecclesiadei.nl of u tijdens de koffie na de Hoogmis op zondag melden bij David Oostveen.

Van de pastoor: Europa, van christelijke landen naar een verziekte samenleving

Beminde gelovigen,

Het lijkt erop dat alles dat wij ooit als vanzelfsprekend beschouwden niet langer vanzelfsprekend is, zoals bijvoorbeeld de geslachten van man en vrouw, meisje en jongen, dus dat de dingen niet meer zijn zoals ze zijn en worden waargenomen.

Deze nieuwe visie op zaken is het gevolg van het relativisme, dat alles dat wij in de beschaving van het christelijke Avondland als werkelijkheid beschouwen aanvalt en vernielt. Dit is het gevolg van een lange ontwikkeling die in meerdere fasen kan worden onderscheiden. De hoofdfase is de invloed van de Vrijmetselarij op de staten in de vroege achttiende eeuw, die leidde tot de destabilisatie van de christelijke staten, tot revoluties, en het principe van secularisatie van de staten, waardoor het christendom uit de openbare ruimte werd verdreven.

Met het einde van de Eerste Wereldoorlog veroverde deze mentaliteit steeds meer het hart van het Avondland, dat door de overwinnaars systematisch overspoeld werd met het gif van seculariteit. Uiteindelijk zijn wij de laatste fase binnengegaan na het einde van de Tweede Wereldoorlog toen dezelfde zegevierende Anglo-Amerikaanse alliantie de consumptiemaatschappij bij de volkeren van het Avondland introduceerde: een samenleving van genotszucht, die geen plicht of traditie kent.

In deze zieke samenleving leven wij momenteel; deze kan alleen genezen als de ziekte met de wortel wordt uitgeroeid en wij terugkeren tot Gods orde.

Met mijn priesterlijke zegen,

Pater M. Kromann Knudsen FSSP, pastoor

Informatiebulletin voor de maand februari is verschenen

Het Informatiebulletin van de Sint-Jozefparochie bij de Agneskerk voor de maand februari is verschenen. Het bulletin is op deze site te vinden onder het tabblad 'Informatiebulletin februari' of klik op onderstaande afbeeldingen. Ook bestaat de mogelijkheid om het blad elke maand gratis en in kleur per e-mail (klik hier) te ontvangen.

Klik op een van de pagina's voor een vergrote versie.

Pagina 1

Pagina 2

Vierde zondag na Driekoningen

Epistel
Rom. 13, 8-10
Broeders, gij moet elkander niets schuldig blijven, dan alleen maar wederzijdse liefde. Want wie de naaste liefheeft, heeft de wet volbracht. Immers het gebod: Gij zult geen echtbreuk plegen - gij zult niet doodslaan - gij zult niet stelen - gij zult geen vals getuigenis geven - gij zult niet begeren, of welk ander gebod ook, het komt alles neer op dit woord: gij zult uw naaste beminnen als u zelf. De liefde doet de naaste geen kwaad aan. Zo vervult de liefde de gehele wet.

Evangelie
Mt. 8, 23-27
In die tijd begaf Jezus Zich in het scheepje en Zijn leerlingen gingen met Hem mee. Plotseling werd de zee geweldig onstuimig, zodat de golven over het schip heensloegen. Hij echter lag te slapen. De leerlingen gingen naar Hem toe; zij maakten Hem wakker en zeiden: Heer, help ons, wij vergaan! Doch Jezus sprak tot hen: Waarom zijt gij bevreesd, kleingelovigen? Toen stond Hij op, gaf Zijn bevelen aan de wind en de zee, en het werd volkomen stil. De mensen nu stonden verbaasd en zeiden: Wat is dat toch voor iemand, dat zelfs de winden en de zee Hem gehoorzamen?

Overweging
Zeer dikwijls geeft Christus Zijn apostelen en ons allen een les in vertrouwen. Zo ook in het Evangelieverhaal van deze zondag. Het verhaal is heel kort, maar wel duidelijk. Alles is aan Christus onderworpen; de machten en krachten van de natuur zowel als de gehele geestelijke wereld. Alles is Hem onderdanig, Hij is de opperste Soeverein. Hij draagt zorg voor ons op grond van Zijn goddelijke, oneindige liefde. Hij kent al onze noden en ook dan, wanneer Hij schijnt te slapen, zoals in het bootje op het meer, is Hij bij ons, altijd bereid ons te helpen en ons te beschermen tegen de gevaren die ons bedreigen. Wat Hij van ons verlangt is vertrouwen. Dat wij nooit vergeten dat Hij de Goede Herder is.

Er zijn veel stormen in de wereld. Elke keer gaat het om een andere storm. Elk mensleven kent zijn eigen stormen. Dikwijls hebben wij die zelf beleefd. Het kan voorkomen dat we miskend worden, dat we worden tegengewerkt, of zelfs vervolgd en onrechtvaardig behandeld. Soms worden onze bedoelingen verkeerd begrepen, wordt ons werk niet gewaardeerd en bevinden wij onszelf midden in een grote storm van beproevingen en bekoringen. En dan kan iedereen zien hoe sterk zijn geloof is.

Geloven in Jezus zolang het ons goed gaat, zolang alles volgens ons plan verloopt, is niet moeilijk. maar dat is nauwelijks een waarachtig geloof. Zodra de dingen verkeerd lopen, zodra wij onze machteloosheid ervaren, verliezen wij moed en stort ons vertrouwen in. Dan begint pas het eigenlijke geloof, daar waar menselijke krachten en berekeningen vallen. Zodra wij ‘vergaan’, hoe dan ook, menen wij dat Christus ons verlaten heeft. Dan zien wij dat ons geloof op een voelbare aanwezigheid of op troost was gebouwd. Voelen wij dat niet meer, dan is ons geloof weg. Maar geloof is meer dan een gevoel dat God dicht bij ons is. Geloof in God betekent: op Hem vertrouwen, op Zijn wijsheid. Hij weet toch beter dan ik wat voor mijn verlossing het beste is. Als wij geloven, dan moeten wij vertrouwen op Zijn liefde en voorzienigheid – waarin Hij ons nooit verlaat – ook in het midden van een storm, midden in schijnbaar onoplosbare situaties.

Ons geloof moet steeds gezuiverd worden. Een ziel die echt gelooft en zich uitsluitend aan God hecht, blijft onwankelbaar. Bekoringen, lijden en beproevingen bereiken slechts de oppervlakte van zijn wezen; in de diepte heerst vrede. De oppervlakte van de zee kan hevig worden bewogen bij een storm, maar de diepe wateren blijven onberoerd. Deze innerlijke vrede hangt slechts van één ding af, namelijk van onze houding tegenover God. Christus is de Heer. Als wij dat erkennen en Zijn woorden onvoorwaardelijk aanvaarden, dan blijven wij altijd veilig bij Hem Die alle kwaad heeft overwonnen.

2 februari: Zuivering van de heilige maagd Maria (Maria Lichtmis), feest

Op 2 februari verricht de Kerk de plechtige kaarsenwijding, die tot de drie voornaamste wijdingen behoort uit de gehele jaarkring. De twee andere zijn de aswijding en de palmwijding.

De zin van de kaarsenwijding houdt verband met de dag van de Zuivering van de heilige Maagd, dat het geheim is van de veertigste en laatste dag van de Kersttijd. Het Kindje Jezus wordt op die dag in de tempel opgedragen en vrijgekocht, doch slechts bij gelegenheid van Maria’s zuivering, waaruit deze opdracht en vrijkoop voortvloeien.

Sinds de zevende eeuw hebben liturgisten veelvuldig het geheim van de kaarsenwijding verklaard. De kaarsenwas, uit het sap van bloemen, bereid door de bij, die in de oudheid gold als beeld van de maagdelijkheid, betekent volgens Ivo van Chartres in een van zijn preken over dit feest, het maagdelijke Vlees van het goddelijk Kind, dat noch door Zijn ontvangenis, noch door Zijn geboorte Maria’s maagdelijkheid heeft gedeerd. In de kaars moeten wij, aldus de heilige bisschop, het symbool zien van Christus, Die onze duisternis is komen verlichten.

Volgens de heilige Anselmus kunnen wij in de kaars drie dingen beschouwen: de was, de pit en de vlam. De was, bereid door de maagdelijke bij, is het Vlees van Christus; de pit daarin is Zijn Ziel; de vlam die straalt aan de top is Zijn Godheid.

De Kerk nodigt de gelovigen uit om op deze dag kaarsen mee te brengen. Die kunnen ook in de plechtige ceremonie gewijd worden. De met Maria Lichtmis gewijde kaarsen worden niet alleen in de processie gedragen, maar zij moeten met eerbied thuis bewaard worden, om ze te land en te water, zoals de Kerk zegt, met zich mee te nemen en zodoende bijzondere zegen van de hemel af te smeken. Men moet deze kaarsen ook ontsteken bij de stervenden, ter herinnering aan de onsterfelijkheid die Christus voor ons heeft verdiend en als teken van bescherming door Maria.