Vierde zondag na Pinksteren

De wonderbare visvangst

Epistel
Rom. 8, 18-23
Broeders, ik ben van mening dat het lijden van deze tijd niet opweegt tegen de toekomstige heerlijkheid, die in ons geopenbaard zal worden. Want met reikhalzend verlangen ziet de schepping uit naar de verheerlijking van de kinderen Gods. De schepping immers is onderworpen aan de verwording, niet uit eigen wil, maar door de wil van Hem, Die haar onderworpen heeft - en wel vol hoop; want ook de schepping zelf zal bevrijd worden van die dienstbaarheid aan het bederf, om te komen tot de kinderen Gods. Wij weten immers, dat heel de schepping zucht en in weeën ligt tot op deze dag. En zij niet alleen, maar ook wij zelf, die de Geest bezitten, als eerste vrucht, ook wij zuchten in ons binnenste, smachtend van verlangen naar onze aanneming tot kinderen Gods, naar de bevrijding namelijk van ons lichaam, in Christus Jezus, onze Heer.

Evangelie
Lc. 5, 1-11
In die tijd stond Jezus aan de oever van het meer van Genesareth, terwijl de menigte op Hem aandrong, om naar het woord Gods te luisteren. En Hij zag daar twee scheepjes aan de oever liggen; de vissers waren er uit gegaan en spoelden hun netten. En Hij ging in één van de scheepjes, dat van Simon was, en verzocht hem een weinig van wal te steken. En nedergezeten begon Hij van uit het scheepje de menigte te onderrichten. Toen Hij nu ophield met spreken, zei Hij tot Simon: Steek nu wat verder van wal, en werp uw netten uit ter vangst! En Simon gaf Hem ten antwoord: Meester, de gehele nacht hebben wij gewerkt en niets gevangen; maar op Uw woord zal ik het net uitwerpen! Zij deden dat, en vingen een grote menigte vissen, zodat hun net begon te scheuren. En zij wenkten hun metgezellen in het andere scheepje, om hen te komen helpen. En deze kwamen; en zij vulden beide scheepjes tot zinkend toe. Toen Simon Petrus dit zag, viel Hij voor Jezus' voeten neer en zei: Heer, ga weg van mij, want ik ben een zondig mens. Want hij en allen, die bij hem waren, stonden verbaasd over de visvangst, die zij gedaan hadden; evenzo ook Jacobus en Johannes, de zonen van Zebedeus, die de gezellen van Simon waren. Maar Jezus sprak tot Simon: Wees niet bevreesd; van nu af zult gij mensen vangen! Toen brachten zij de scheepjes aan wal, verlieten alles, en volgden Hem.

Overweging
Met de wonderbare visvangst uit het Evangelie van deze zondag trof Jezus Petrus in het hart: “Ga weg van mij, Heer, want ik ben een zondig mens”. Maar Jezus zei tot hem: “Wees niet bevreesd; van nu af zult gij mensen vangen.” Toen brachten zij de boten aan wal, verlieten alles en volgden Hem. (Lc. 5, 10-11). Hiermee nam de stichting van de Kerk een aanvang. In dit schamel begin zag de Heer alles wat komen zou. Deze enkele mannen, ongeletterd en onbemiddeld, zonder eigen ideeën en zonder kennis van de wereld, zouden Zijn werk vestigen dat de eeuwen en de landen moest vervullen. En Petrus, een eenvoudige visser, werd het fundament dat de Wereldkerk zou dragen. Onze Heer wist dit, maar op dat ogenblik was er niets dat menselijkerwijze zulk een verwachting kon rechtvaardigen. Niets was er dan de lichte aanduiding van iets hogers, vervat in de edelmoedigheid waarmee zij alles verlieten. Zij vroegen niets meer, maar lieten alles achter.

Aan het begin van hun apostolisch leven stond dus een daad van grote edelmoedigheid: zich losrukken van dierbare en schijnbaar noodzakelijke dingen om zich toe te wijden aan de persoon van Christus. Wat een offer! Wie alles verlaat wat hij heeft brengt een groot offer, ook al bezit hij weinig. Elke christen, iedereen van ons, naar de mate van zijn roeping en genade, moet zich het woord van Jezus herinneren als ook tot hem gesproken: Gij zult mensen vangen. De plicht van het apostolaat heeft Christus aan Zijn Kerk als geheel opgelegd. Hij geldt op de eerste plaats voor de bisschoppen en de priesters. Maar alle leden van de Kerk zijn, ieder op zijn eigen wijze, geroepen tot zielenijver en min of meer tot onmiddellijke deelname aan het apostolaat. Op een bepaalde manier moeten wij allen mensenvissers worden. Ieder mens is een missionaris. Het geloof dat wij eens hebben ontvangen moet ook aan anderen gebracht worden. Misschien geldt dat nog meer in de huidige wereld, waar zo veel mensen naast ons leven zonder God te kennen. En het gaat er niet om in de straten te lopen en over God te vertellen -- al zou dat misschien best kunnen helpen -- maar het gaat vooral over de duidelijkheid van ons eigen geloof. Deze duidelijkheid is niets anders dan het gaan staan achter alles wat de Kerk ons leert en dat alles ook daadwerkelijk te beleven. Dus het is niets anders dan het geloof ernstig nemen in het leven.

Vele mensen zeggen tegenwoordig: "Ik ben katholiek opgevoed, maar..." of: "Ik ben gedoopt, maar ik heb niets meer met de Kerk te maken." Uiteindelijk laten velen zich uit de Kerk uitschrijven, alsof zij slechts een institutie of stichting is. Zulke mensen hebben niet alleen hun eigen roeping tot Gods kindschap niet verstaan, maar evenmin hun betekenis voor de uitbreiding van de Kerk in de wereld. Wij zijn ooit lid geworden van het mystieke Lichaam van Christus, en wij zijn allen verantwoordelijk voor de groei van dit Lichaam. Hoe moeten wij dat doen? Wat vraagt Christus van ons als Hij zegt: gij zult mensen vangen? Dan vraagt Hij van ons om gebed en om het voorbeeld van een echt diep christelijk leven. De Kerk heeft in haar apostolaat ons gebed nodig. Wij moeten niet alleen bidden om zelf het geloof te bewaren, maar ook voor hen die Christus nog niet hebben ontvangen. En het maakt niet uit of deze mensen het geloof hebben verloren of dat zij daarover helemaal nooit iets hebben gehoord. Dit gebed heeft de missionaris in verre landen nodig, maar ook elke priester die in onze parochies werkt. Wij moeten onophoudelijk en vurig bidden, ook als het moeilijk is en wij soms geen vruchten van ons gebed kunnen zien. Vergeten wij niet dat Gods wegen niet die van de mensen zijn, en dat God wonderen kan bewerken op een meest onverwacht moment. De apostelen in het Evangelie van vandaag konden de hele nacht niets vangen, maar op een woord van Christus raakten de netten vol.

En ons eigen voorbeeld. Wij moeten aan andere mensen laten zien dat het geloof ons leven verandert. Dat wij denken en spreken en leven volgens dat wat wij geloven. Onze woorden over God kunnen veel leren, maar wat trekt is het voorbeeld. Voorbeeld van een integraal geloof dat in mijn eigen leven bepaalt wat ik denk, zeg en doe, maar dat ook invloed heeft op de omgeving waarin ik leef. Daarom als wij ons echte christenen willen noemen, moeten wij daadwerkelijk gaan staan achter alles wat God ons door Zijn Kerk leert. Niemand mag voor zichzelf uitkiezen wat hij of zij wil geloven of aanvaarden. En niemand mag, als katholiek, zijn geloof scheiden van zijn maatschappelijk leven. Wij moeten duidelijk zijn overal waar wij zijn. Dat is ook een akte van naastenliefde om de anderen niet in verwarring te brengen. Te veel mensen blijven ver van de Kerk op grond van het slechte voorbeeld van ons, christenen.

Junioracademie op zondag 17 juni 2018

Zondag 17 juni om 13.30 uur, na de Hoogmis en aansluitende koffie, houdt de Junioracademie een bijeenkomst voor jongeren tussen 18 en 40 jaar oud in de grote zaal van de pastorie.

Erwin Wolff komt spreken over het door hemzelf vertaalde boek 'De Bouwmeesters van Europa: de geboorte van een beschaving uit de katholieke Kerk' van schrijver Thomas E. Woods (oorspronkelijke titel: How The Catholic Church Built Western Civilization). In het boek wordt uitgelegd hoe Europa is opgebouwd via de Katholieke Kerk. De schrijver ontmaskert feilloos mythes over de Kerk.

Het boek is een welkome afwisseling op een heel subgenre aan boeken dat vooral wil aantonen hoe kwaadaardig de Middeleeuwen waren. De Middeleeuwen waren echter een baken van vooruitgang. Zowel op economisch, sociaal en technologisch vak. Het boek laat zien hoe dat alles met de katholieke Kerk te maken heeft.

Programma Sint-Nicolaasacademie op zaterdag 16 juni 2018

Op zaterdag 16 juni houdt de eerwaarde heer Nars Beemster, priester en hulpexorcist van het bisdom Haarlem-Amsterdam, een lezing over 'Het exorcisme en het kwaad in onze tijd'. Hij zal vanuit zijn praktijkervaring spreken over de groeiende rol van het demonische in onze samenleving.

Voorafgaand aan de lezing is er om 10.00 uur een gelezen heilige Mis in de kerk.

Zie: De website van de academie.

Bedevaart naar Tancrémont en Banneux

Derde zondag na Pinksteren

De barmhartige Christus door Jaun Martinez Montanes (1603)

Epistel
Petr. 5, 6-11
Veelgeliefden, buigt u nederig onder de machtige hand van God; dan zal Hij u verheffen op de dag van de bezoeking. Werpt al uw bezorgdheid op Hem; want Hij draagt zorg voor u. Weest op uw hoede, en blijft waakzaam; want uw vijand, de duivel, gaat rond als een brullende leeuw, en zoekt, wie hij kan verslinden; weerstaat hem door de kracht van uw geloof, en bedenkt, dat uw christenbroeders over de gehele wereld hetzelfde lijden treft. Maar de God van alle genade, die ons heeft geroepen tot Zijn eeuwige glorie in Christus Jezus, Hij zal ons na een weinig lijden tot volmaaktheid brengen, ons versterken en bevestigen. Aan Hem de glorie en de opperheerschappij in de eeuwen der eeuwen. Amen.

Evangelie
Lc. 15, 1-10
In die tijd kwamen de tollenaars en de zondaars tot Jezus, om naar Hem te luisteren. Maar de farizeën en schriftgeleerden morden en zeiden: Deze man ontvangt zondaars en eet met hen! Doch Hij hield hun de volgende gelijkenis voor: Wie van u, die honderd schapen heeft, en er één van verliest, laat niet de negenennegentig in de woestijn achter, om het verlorene te zoeken, tot hij het vindt? En als hij het gevonden heeft, legt hij het vol vreugde op zijn schouders, en thuisgekomen roept hij vrienden en buren bijeen en zegt hun: Verheugt u met mij, want ik heb mijn schaap teruggevonden, dat verloren was! Ik zeg u: zó zal er meer vreugde zijn in de hemel over één zondaar, die zich bekeert, dan over negenennegentig rechtvaardigen, die geen bekering nodig hebben! Of welke vrouw, die tien drachmen bezit, en er één drachme van verliest, zal niet de lamp aansteken, en het huis uitvegen, en zorgvuldig zoeken, tot zij ze vindt? En als zij ze gevonden heeft, roept zij vriendinnen en buren bijeen en zegt: Verheugt u met mij; want ik heb de drachme teruggevonden, die ik verloren had! Zó - zeg Ik u - zal er vreugde zijn bij de engelen Gods over één zondaar, die zich bekeert!

Overweging
In het epistel van vandaag spoort Sint Petrus ons aan tot geduld en tot vertrouwen. “Vernedert u dus onder Gods machtige Hand”, zegt hij, “opdat Hij u te Zijner tijd moge verheffen.” Verheven zullen wij worden in Jezus Christus, dus werpen wij al onze bekommernis op Hem, want Hij draagt zorg voor ons. Zien wij toch naar Christus en dragen wij aan Hem alles op, en zijn wij geduldig bij het dragen van ons eigen kruis.

Het lijden is, net zoals een bekoring, een gelegenheid tot overwinning of tot nederlaag. Een reden te meer om in gebed en in de eenzaamheid met God de kracht te zoeken tot aanvaarding van hetgeen waaraan wij toch niet kunnen ontsnappen: het lijden in ons aardse bestaan. Niet het lijden kunnen wij weghalen, maar de manier waarop wij daarmee omgaan. Wij kunnen het lijden vruchtbaar maken doordat wij daarin een gemeenschap met Jezus zoeken, doordat wij het lijden dragen in liefde, uit dankbaarheid voor onze verlossing. Wij kunnen deze vruchtbare realiteit ook afwijzen en bitterheid over ons aardse bestaan opwekken. Deze laatste keuze geeft geen toegang tot Gods levengevende gemeenschap, het eeuwig leven, maar verlokt de mens tot compensatie van het lijden door allerlei plezierzucht, en maakt hem blind voor het hogere doel van het menselijk leven. Dat doel is om reeds tijdens het aardse leven de gemeenschap met God te zoeken en om dit huidige leven te heiligen met de genade die God geeft door het leven in de Kerk, het Lichaam van Christus. Dit lichaam opent voor ons een oneindige geestelijke rijkdom en werkelijkheid.

Want verenigd in het mystieke lichaam brengen wij een gezamenlijk offer, dat allen ten goede komt. Ons lijden, geheiligd door de verheven vriendschap met Christus, helpt om hen te heiligen, die nog niet geloven, en om hen die in het lijden geen zin zien tot Christus en tot God te voeren. Op deze wijze wordt al het lijden dat ons ongevraagd overkomt een uitmuntend apostolaat. Dit is de wonderbare uitwerking van onze eenheid met Christus Die Zelf voor alle tijden en voor alle mensen heeft geleden. Hij vraagt van ons dat wij ons lijden met geduld en met liefde dragen, want de vrucht van het lijden is de verlossing.

Heilig Hart van Jezus, hoogfeest

Almachtige Vader, eeuwige God, U hebt gewild dat Uw eniggeboren Zoon,
hangende aan het Kruis, door de lans van een soldaat werd doorstoken,
opdat het geopend Hart, schatkamer van de goddelijke vrijgevigheid,
stromen van erbarming en genaden over ons zou uitstorten,
en dat dit Hart, dat nooit ophoudt zich te ontvlammen uit liefde tot ons,
een rustplaats zou zijn voor de vromen
en aan de boetvaardigen een veilige toevlucht zou bieden.

Heer, ontferm U over ons
Christus, ontferm U over ons
Heer, ontferm U over ons
Christus, aanhoor ons
Christus, verhoor ons
God, hemelse Vader, ontferm U over ons
God Zoon, Verlosser van de wereld, ontferm U over ons
God, Heilige Geest, ontferm U over ons
Heilige Drievuldigheid, één God, ontferm U over ons
Hart van Jezus, de Zoon van de eeuwige Vader, ontferm U over ons
Hart van Jezus, door de Heilige Geest in de schoot van de Moedermaagd gevormd, ontferm U over ons
Hart van Jezus, wezenlijk verenigd met het Woord van God, ontferm U over ons
Hart van Jezus, oneindige majesteit, ontferm U over ons
Hart van Jezus, heilige tempel van God, ontferm U over ons
Hart van Jezus, woontent van de Allerhoogste, ontferm U over ons
Hart van Jezus, huis van God en poort van de hemel, ontferm U over ons
Hart van Jezus, gloeiende oven van liefde, ontferm U over ons
Hart van Jezus, schatkamer van gerechtigheid en van liefde, ontferm U over ons
Hart van Jezus, vol goedheid en liefde, ontferm U over ons
Hart van Jezus, peilloze diepte van alle deugden, ontferm U over ons
Hart van Jezus, alle lofprijzingen overwaardig, ontferm U over ons
Hart van Jezus, Koning en middelpunt van alle harten, ontferm U over ons
Hart van Jezus, waarin alle schatten zijn van wijsheid en van wetenschap, ontferm U over ons
Hart van Jezus, waarin de Godheid in alle volheid woont, ontferm U over ons
Hart van Jezus, waarin de Vader Zijn welbehagen heeft gesteld, ontferm U over ons
Hart van Jezus, dat ons allen deelgenoot hebt gemaakt van Uw oneindige rijkdom, ontferm U over ons
Hart van Jezus, verlangen van de eeuwige heuvelen, ontferm U over ons
Hart van Jezus, geduldig en groot in barmhartigheid, ontferm U over ons
Hart van Jezus, mild voor allen, die U aanroepen, ontferm U over ons
Hart van Jezus, bron van leven en van heiligheid, ontferm U over ons
Hart van Jezus, verzoening voor onze zonden, ontferm U over ons
Hart van Jezus, van versmadingen verzadigd, ontferm U over ons
Hart van Jezus, om onze misdaden gebroken, ontferm U over ons
Hart van Jezus, gehoorzaam geworden tot de dood, ontferm U over ons
Hart van Jezus, met een lans doorstoken, ontferm U over ons
Hart van Jezus, bron van alle troost, ontferm U over ons
Hart van Jezus, ons leven en onze venijzenis, ontferm U over ons
Hart van Jezus, onze vrede en onze verzoening, ontferm U over ons
Hart van Jezus, slachtoffer voor de zondaars, ontferm U over ons
Hart van Jezus, heil van hen, die op U hopen, ontferm U over ons
Hart van Jezus, hoop van ben, die in U sterven, ontferm U over ons
Hart van Jezus, hoogste Vreugde van alle heiligen, ontferm U over ons
Lam Gods, Dat de zonden van de wereld wegneemt, spaar ons, Heer
Lam Gods, Dat de zonden van de wereld wegneemt, verhoor ons, Heer
Lam Gods, Dat de zonden van de wereld wegneemt, ontferm U over ons
Jezus, zachtmoedig en nederig van Hart, maak ons hart gelijkvormig aan Uw Hart

Laat ons bidden - Almachtige, eeuwige God, sla Uw blikken op het Hart van Uw zeer beminde Zoon en op de lofprijzingen en voldoeningen, die Hij U heeft gebracht in naam van de zondaars. Laat U verzoenen en schenk vergiffenis aan hen, die Uw barmhartigheid afsmeken, in de Naam van dezelfde Jezus Christus, Uw Zoon, Die met U leeft en heerst in de eeuwen der eeuwen. Amen.

Fotoverslag van de pontificale Hoogmis vanaf de troon door mgr Athanasius Schneider - deel 2

Fotoverslag toediening heilig Vormsel door mgr Athanasius Schneider op zaterdag 2 juni 2018

Fotoverslag van de pontificale Hoogmis vanaf de troon door mgr Athanasius Schneider

Jezus stuurde de Heilige Geest, Die altijd bij ons blijft.
De Heilige Geest, de derde Persoon van de Allerheiligste Drie-eenheid,
woont in de zielen die in staat van genade verkeren.
De Heilige Geest verblijft altijd in de Kerk,
want de Kerk is het Mystieke Lichaam van Christus.

De Heilige Geest is de ziel van de Kerk.
De ziel geeft leven aan het lichaam en aan elk van zijn ledematen.
Als de ziel het lichaam verlaat, dan sterft het lichaam.
Dat geldt ook voor de Kerk.
De Kerk kan niet leven zonder de Heilige Geest.
De Kerk kan niet bewegen zonder de Heilige Geest.
Alle goede en heilige daden binnen de Kerk
worden bewerkstelligd met de hulp van de Heilige Geest.

De heilige Mis is werkelijk het offer van Christus op het kruis.
Het is hetzelfde en identieke offer dat Jezus gebracht heeft op het kruis
voor de redding en de eeuwige verlossing van het mensdom.
Op het kruis heeft Jezus de meest sublieme aanbidding van de Vader,
van de volledige heilige Drie-eenheid verricht,
door als Hogepriester het offer van Zijn lichaam en bloed aan te bieden.
Hij deed dat door de Heilige Geest.
Het offer op het kruis, dat Hij bracht door de Heilige Geest,
is werkelijk, actueel en volledig aanwezig in de viering van de heilige Mis.

Jezus, onze Hogepriester, biedt Zijn offer doorlopend
- dat wil zeggen zonder ophouden - aan door Zijn priesters.
De menselijke priester is het levende instrument van Christus.
De menselijke priester werd tot een werkelijke priester gemaakt
door de kracht van de Heilige Geest.
De menselijke priester offert tijdens de viering van de Mis,
eveneens door de kracht van de Heilige Geest,
het grootse en goddelijke offer van Christus.
Het offer van Christus is zo groots dat het niet kan worden beperkt
door tijd en ruimte. Het offer van Christus is oneindig en eeuwigdurend.

Als de heilige Mis wordt gevierd, dan opent zich de hemel,
en Jezus Christus, onze Eeuwige Hogepriester,
is aanwezig met Zijn geofferde Lichaam,
met Zijn vergoten Bloed,
met Zijn barmhartig Hart waarin zonder ophouden de vlam van Zijn totale overgave
aan de Vader voor de redding van de mensheid brandt.
Dus tijdens deze Mis kijken we spiritueel naar de levende Christus
met Zijn wonden, Zijn heerlijke en stralende wonden
als goddelijke diamanten.
Het mysterie van de heilige Mis toont ons de waarheid
dat Jezus Christus onze Hogepriester is,
Die eeuwig leeft om onze Middelaar te zijn. (Hebr. 7, 25)

Tijdens elke heilige Mis wordt de hemel geopend,
en met onze geestelijke ogen kunnen we de grootse glorie van God zien.
Met de ogen van onze ziel zien we het geofferde en levende Lam,
voor Wie alle engelen en heiligen in de hemel neerknielen,
zich voorover buigen, om Christus het Lam
met vreugde en ontzagwekkende liefde te aanbidden en te verheerlijken.
Als de priester het offer van de Mis opdraagt,
dan opent de hemel zich daadwerkelijk
op het moment van de consecratie en de opheffing
van het levende en geofferde Lichaam van Christus.
Wat zouden wij tijdens dit uitmuntende moment moeten doen?
Ook wij zouden op onze knieën moeten vallen
en onze liefde, berouw en dankbaarheid moeten betuigen
aan onze Verlosser,
terwijl we in de stilte van ons hart bijvoorbeeld zeggen:
"Jezus, Zoon van de levende God, ontferm U over mij, arme zondaar"
of "Mijn Heer en mijn God, ik geloof!"
of "Mijn God en mijn Alles".

De wijze van aanbidding en de eerbied die wij aan Jezus Christus betuigen
zijn de maat van het geloof van een mens.
Laten wij daarom alle eer geven aan de Eucharistische Jezus,
want Hij is onze eer waardig en Hij heeft er recht op.

De vorm van de heilige Mis die we vandaag in deze kerk vieren
is - tot in detail - dezelfde vorm die gedurende meer dan duizend jaar
door onze voorouders is gevierd.

Ook vrijwel alle heiligen die we kennen uit het tweede millennium,
zoals bijvoorbeeld Sint Franciscus, Sint Antonius van Padua,
Sint Ignatius van Loyola, Sint Johannes Maria Vianney,
Sint Theresia van het Kind Jezus, en de heilige pater Pio,
maar ook de jonge heiligen zoals Sint Maria Goretti,
Sint Francisco en Sint Jacinta van Fatima,
zij haalden hun spirituele kracht allemaal
uit deze onsterfelijke liturgie van het Eucharistisch Offer.

Daarom is deze vorm van liturgie zeer oud en eerbiedwaardig;
het is de vorm die de constante liturgische traditie van de Kerk weergeeft.

Om die reden zou deze vorm niet de 'buitengewone vorm' van de Mis
moeten worden genoemd, maar de 'oudere en constante vorm' van de Mis.
De Kerk schenkt ons deze vorm ook in onze tijd,
waardoor wij deel kunnen uitmaken van dezelfde grote familie
die de christelijke generaties omvat van meer dan een millennium.

Wij hebben niet alleen hetzelfde geloof,
we kunnen ook op dezelfde wijze bidden
en God verheerlijken op dezelfde liturgische wijze,
die geldig was voor en geliefde was bij onze voorouders.
Jezus Christus is Dezelfde gisteren, vandaag en altijd. (Hebr. 13, 8)

De Eucharistie is onze werkelijke zon,
ons waarlijk leven, ons echte geluk, ons paradijs reeds hier op aarde.

De teksten zijn afkomstig uit de preek, vandaag gehouden door Zijne Hoogwaardige Excellentie mgr Athanasius Schneider in onze kerk.
Vertaling en foto's: R.-k. Sint-Agneskerk

Tweede zondag na Pinksteren

Epistel
1 Joh. 3, 13-18
Veelgeliefden, wilt u niet verwonderen, als de wereld u haat. Wij weten, dat wij zijn overgebracht van de dood naar het leven, daar wij immers onze broeders beminnen. Wie geen liefde heeft, blijft nog in de dood. Ieder, die zijn broeder haat, is een moordenaar. En gij weet, dat geen moordenaar eeuwig leven in zich draagt. Hieraan hebben wij de liefde van God leren kennen, dat Hij Zijn leven voor ons gegeven heeft; ook wij moeten ons leven geven voor onze broeders. Wie de goederen dezer wereld bezit, en zijn broeder gebrek ziet lijden en niettemin zijn hart voor hem sluit, hoe zou in hem de liefde Gods aanwezig zijn? Mijn kinderkens, laat ons niet beminnen met woorden of met de tong, maar metterdaad en in waarheid.

Evangelie
Lc. 14, 16-24
In die tijd hield Jezus de farizeeën deze gelijkenis voor: Een zeker iemand richtte een groot gastmaal aan, en nodigde er velen uit. En tegen het uur van de maaltijd zond hij zijn dienaar, om aan de genodigden te zeggen, dat zij zouden komen, omdat alles gereed was. Maar eenparig begonnen allen zich te verontschuldigen. De eerste zei hem: Ik heb een landgoed gekocht, en ik moet het noodzakelijk gaan bezichtigen; wees zo goed mij te verontschuldigen. En een ander zei: Ik heb vijf koppel ossen gekocht, en ik ga ze keuren; wees zo goed mij te verontschuldigen. En weer een ander zei: Ik heb een vrouw getrouwd, en daarom kan ik niet komen. De dienaar kwam dan terug, en deelde dit mede aan zijn heer. Toen werd de heer des huizes vertoornd, en hij zei tot zijn dienaar: Ga onmiddellijk naar de pleinen en straten der stad, en breng de armen en gebrekkigen, en de blinden en kreupelen hier binnen. En de dienaar zei: Heer, het is geschied, zoals gij bevolen hebt, en nog is er plaats. Toen sprak de heer tot zijn dienaar: Ga naar de wegen en binnenpaden, en dwing hen binnen te komen; want mijn huis moet vol worden. Maar dit zeg ik u: niemand van deze mannen, die genodigd waren, zal van mijn gastmaal proeven.

Overweging
Het Evangelie van deze zondag gaat over de gelijkenis van de onwillige bruiloftsgasten. De bruiloft is een beeld van de eeuwige zaligheid in de hemelse aanschouwing; de gasten zijn een beeld van hen die deel zouden kunnen hebben aan deze zaligheid, dat zijn dus de mensen, onder wie de joden en wij, uit de oude heidense volkeren.

In de gelijkenis sluiten de eerstgenodigden zichzelf uit. Zij willen de uitnodiging niet aannemen en daarom wordt de uitnodiging opnieuw gedaan maar nu aan iedereen die de dienaars des heren tegemoetkomen. En zo zijn ook wij de hemelse uitnodiging deelachtig geworden.

Maar wij kunnen ook een meer algemene betekenis in de woorden van Jezus ontdekken. God komt tot de mens met Zijn uitnodiging en de mens heeft het in zijn vermogen deze te aanvaarden of af te slaan. God stelt ons voor de keuze. Hij nodigt ons liefdevol uit. Hij dringt zachtjes aan, maar Hij dwingt ons niet, want met Hem te zijn is een relatie van liefdevolle overgave en niet van dwang.

In de gelijkenis zijn het de gasten die zichzelf uitsluiten van de heerlijkheid van de bruiloft. En zo is het altijd. Het is de mens zelf die zich door zijn eigen boze wil berooft van het goddelijke goed. En pas daarna treft hem de veroordeling van God, want God heeft Zijn Zoon in de wereld gezonden, niet om de wereld te oordelen, maar opdat de wereld door Hem zou worden gered. Wie in Hem gelooft en de goddelijke uitnodiging aanvaardt, wordt niet geoordeeld maar gered. Wie niet gelooft, is reeds geoordeeld, omdat hij niet gelooft in de Naam van Gods eniggeboren Zoon.