29 november 2023

Informatiebulletin voor de maand december is verschenen

Het Informatiebulletin is een gezamenlijke uitgave van de parochies H. Agnes en H. Jozef, gevestigd in de Sint-Agneskerk, centrum voor de traditionele Latijnse liturgie. In de editie voor de maand december - in het bijzonder toegewijd aan de Onbevlekte Ontvangenis van de heilige maagd Maria - is de volledige kalender opgenomen voor de liturgische vieringen in de Advent en tijdens het octaaf van Kerstmis. Maar ook leest u een oproep voor nieuwe zangers, een terugblik op het heilig vormsel, over de lezing voor de Sint-Nicolaasacademie, het bijzonder heilig uur op 8 december en meer.

Het bulletin is op deze site te vinden onder het tabblad 'Informatiebulletin december' of klik op onderstaande afbeelding. Ook bestaat de mogelijkheid om het blad elke maand gratis en in kleur per e-mail (klik hier) te ontvangen.

Klik op het symbool in de rechterbovenhoek van onderstaande afbeelding voor een vergrote weergave en om te kunnen bladeren.

24 november 2023

24 november: Heilige Johannes van het Kruis, belijder en kerkleraar

Johannes werd geboren op 24 juni 1542 te Fontiveros, nabij Avila, in Spanje. Zijn vader was vanwege zijn huwelijk met een burgerlijk meisje uit de familie verstoten. Hij verdiende de kost als wever. Hij wilde dat Johannes ook wever zou worden, maar zijn weg liep anders: Johannes werd op jeugdige leeftijd ziekenoppasser. Door zijn onafzienbare inzet en naastenliefde voor de zieken was hij een graag geziene persoon in het ziekenhuis van Medina del Campo. Tevens volgde hij een cursus filosofie bij het plaatselijke Jezuïetencollege. In het jaar 1563 trad hij in Medina in bij de orde van de karmelieten. Na zijn professie werd hij naar Salamanca gestuurd. Daar volgde de begaafde Johannes de studies theologie en filosofie.

In 1568 werd hij tot priester gewijd. Door een verzwakkende houding en ‘falende’ leefgewoonten in de karmelietenorde, overwoog hij zijn orde te verlaten en in te treden bij de strengere kartuizers. Toen ontmoette hij de heilige Teresia van Avila en begon hij met de hervorming van zijn orde: de ongeschoeide karmelieten. Hij bleef zijn orde trouw en werd door de karmelieten die de hervormingen niet wilde doorvoeren en zich aangevallen voelden, vastgenomen en zwaar mishandeld. Johannes bleef echter trouw aan de visie van Teresia en in 1578 wist hij te vluchten naar het klooster Calvario. Daarmee was de scheiding tussen de geschoeide en de ongeschoeide karmelieten definitief.

Toen de heilige Teresia in 1582 stierf moest Johannes het gemeenschappelijk werk alleen voortzetten. Vanaf 1588 was hij prior van het Vaderhuis van de ongeschoeide karmelieten in Segovia.

In zijn laatste levensjaren heeft hij veel lichamelijk lijden te verduren gehad. Hij is op 14 december 1591, slechts negenenveertig jaar oud, in het klooster van Ubeda gestorven. Twee jaar later werd zijn lichaam overgebracht naar Segovia.

Op 26 december 1726 werd Johannes van het Kruis door paus Benedictus XIII heilig verklaard. Hij behoort tot de grootste leraren van de mystiek. Paus Pius Xl heeft hem vooral vanwege een aantal van zijn mystieke geschriften in 1926 verheven tot kerkleraar. Enkele fundamentele uitspraken van het Tweede Vaticaans Concilie zijn letterlijke vertalingen uit de werken van Johannes van het Kruis.

20 november 2023

Beeldverslag van de toediening van het heilig Vormsel en de Hoogmis met pontificale assistentie op zondag 19 november 2023


Bij aankomst wordt de Bisschop muzikaal onthaald door de allerkleinsten uit de parochie.

Vorige week werd door vrijwilligers de bisschoppelijke troon opgebouwd.

Kroon met baldakijn.

De bisschoppelijke troon is gereed. De Bisschop neemt aan de
heilige liturgie deel in persona Christi; hij zit op de troon als
vertegenwoordiger van Christus Koning.

Tijdens de intredeprocessie.

De vormelingen en hun peters en meters verzameld rondom de Bisschop tijdens het zingen van het 'Veni Creator'.

Een van de vormelingen ontvangt de kaakslag.

De Bisschop houdt zijn homilie.

De consecratie.

Na afloop van de uitreiking van de heilige communie.

De bisschoppelijke zegen.

Bij de eindprocessie zegent de Bisschop de vele gelovigen.

De vormelingen verzameld rondom mgr J.W.M. Hendriks, bisschop van Haarlem-Amsterdam en zijn assistenten.

Na afloop was er een druk bezochte receptie in de pastorie.

Hebt u ook foto's of video's gemaakt
van plechtigheden in onze kerk?
Mogen die eventueel gepubliceerd worden?
Mail uw bestanden dan naar:
info@agneskerk.org.

19 november 2023

Sacerdos et pontifex (Caudana)



Latijn
Sacerdos et pontifex,
et virtutum optifex,
pastor bone in populo,
qui placuisti Domino.


Nederlands
Priester en bisschop,
beoefenaar van alle deugden,
goede herder van uw volk,
die uw Heer behaagd hebt.

17 november 2023

Sint-Nicolaasacademie op zaterdag 18 november 2023 om 13.00 uur

Op zaterdag 18 november wordt de derde lezing in de najaarsreeks 'Babylonische tijden; denken zonder God te kunnen' gehouden door de heer Maurice Essers, voorzitter van de Stichting Katholiek Erfgoed. Hij spreekt over het katholicisme in de context van de strijd tussen democratie en totalitarisme in de periode tussen de eerste en de tweede wereldoorlog.

De toegangsprijs voor de lezing bedraagt € 7,50.

Zie: De website van de academie.

10 november 2023

Voormalig apostolisch nuntius aartsbisschop mgr François Bacqué (87 jaar) overleden

Op 9 november is in Rome mgr François Robert Bacqué op 87-jarige leeftijd overleden. Mgr Bacqué was titulair aartsbisschop van Gradisca en was van 2001 tot en met 2011 apostolisch nuntius in Nederland. Mgr Bacqué werd op 1 oktober 1966 priester gewijd; op 3 september 1988 ontving hij de bisschopswijding. Hij was achtereenvolgens nuntius in Sri Lanka, de Dominicaanse Republiek en Nederland. Bij zijn afscheid in 2011 verleende koningin Beatrix hem het Ridder Grootkruis in de orde van Oranje-Nassau.

Sinds het begin van het FSSP-apostolaat in onze kerk toonde hij zich een vriend van de priesterbroederschap Sint Petrus. Op 15 augustus 2010 (Maria Tenhemelopneming) was hij de eerste bisschop in Nederland in meer dan 40 jaar die een traditionele Latijnse Mis presideerde. In de jaren daarna, tijdens zijn emeritaat, was hij een graag geziene gast bij het FSSP-seminarie in Wigratzbad, Duitsland, waar hij traditionele diaken- en priesterwijdingen verrichtte.

Moge hij rusten in Gods vrede.

10 november: Heilige Andreas Avellinus, belijder

Andreas Avellinus is geboren in 1521 in Castronuovo di Sant'Andrea in Zuid-Italië. Bij het doopsel ontvangt hij de naam Lancelotto.

Als jonge priester was hij verbonden aan een kerkelijke rechtbank. Tijdens een verdediging kwam er een keer een klein leugentje over zijn lippen. Vlak daarna las hij bij toeval in de heilige Schrift “Een mond die liegt vermoordt de ziel.” (Wijsheid 1, 11) Diep getroffen door deze woorden legde hij zijn positie bij de rechtbank neer en wijdde zich uitsluitend aan de dienst aan God en het welzijn van de zielen.

In 1566 trad hij in in de orde van de Theatijnen. Toen koos hij de naam Andreas, uit liefde voor het kruis van Christus. Hij werkte zeer ijverig als zielenherder. Met vaderlijke liefde en voorzichtigheid bracht hij als biechtvader ontelbare uren door in de biechtstoel. Hij reisde langs de steden en dorpen in de buurt van Napels om de verlossende boodschap van het Evangelie te verkondigen.

Door de bisschop van Napels werd hij belast met de hervorming van een Napolitaans klooster waar de discipline was zoekgeraakt. Door zijn eigen voorbeeldige levenshouding slaagde hij erin zijn opdracht tot een goed einde te brengen, maar niet zonder kleerscheuren. Hij werd door zijn tegenstanders belaagd en zwaar verwond. Men bracht hem voor verzorging en revalidatie naar het klooster van de Theatijnen. Vanwege zijn intelligentie, zelfdiscipline, onderdanigheid en zuiverheid werd hij uitgezonden om nieuwe vestigingen voor de orde uit te bouwen, zoals in Milaan en Piacenza.

De heilige Carolus Borromeus was een intieme vriend van Andreas Avellinus die hem voor zeer belangrijke kerkelijke aangelegenheden raadpleegde.

In het leven van deze heilige priester komen verschillende wonderen voor. Toen hij een keer samen met een metgezel in slecht weer op weg was naar huis, werd zijn lantaarn gedoofd door de regen en de wind. Zij werden echter niet doorweekt door de regen. Zijn lichaam straalde van licht en zo konden zij in de dichte duisternis toch de weg naar huis vinden.

Velen kwamen bij Andreas om raad vragen. Hij heeft duizenden brieven geschreven. Vermoeid door zijn vele werkzaamheden en verzwakt door zijn leeftijd werd hij op 10 november 1608 getroffen door een beroerte aan de voet van het altaar toen hij de heilige Mis wilde gaan opdragen. Toen hij voor de derde keer sprak “Introibo ad altare Dei” (Ik zal opgaan naar het altaar van God), stierf hij.

In 1712 verklaarde paus Clemens XI hem heilig. Andreas Avellinus wordt vereerd als patroonheilige van Napels en Sicilië. Hij ligt begraven in de Sint-Pauluskerk in Napels.

Andreas Avellinus is patroon tegen een onvoorziene dood en tegen beroertes.

8 november 2023

Het verband tussen anticonceptie en abortus: ruim 35.000 slachtoffers in Nederland (2022)

Deze week wordt door een aantal prolife-organisaties de 'Week van het Leven' georganiseerd, een week waarin op verschillende wijzen aandacht wordt gevraagd voor het grote onrecht van abortus en euthanasie, die uitmondt in de 'Mars voor het Leven' op zaterdag 11 november in Den Haag. Dat de aandacht voor het kwetsbare ongeboren leven hard nodig is, mag blijken uit de sterk gestegen abortuscijfers in Nederland: van 31.049 in 2021 naar 35.606 in 2022, een toename van circa 15%.

Een mogelijke reden voor deze stijging is het vaak niet onderkende verband tussen kunstmatige anticonceptie en abortus. De grens tussen kunstmatige anticonceptie en abortus is in de praktijk onduidelijk. Sommige voorbehoedmiddelen kunnen abortus veroorzaken, vaak zonder medeweten van de gebruikers. Maar de verbinding tussen beide is niet alleen functioneel. Het heeft diepgaande gevolgen voor het individu en de samenleving. Een van deze gevolgen is een geleidelijk toenemende tolerantie en acceptatie van abortus.

In zijn encycliek Humanae Vitae wees paus Paulus VI op de relatie tussen anticonceptie en andere morele kwesties. Hij legde uit dat het wijdverbreide gebruik van kunstmatige anticonceptie "de weg zou kunnen openen voor huwelijksontrouw en een algemene verlaging van de morele normen." De geleidelijke toename van de tolerantie en acceptatie van abortus, vooral in de vroege stadia van de zwangerschap – óók onder christenen –, is hiervan een voorbeeld. De mentaliteit achter kunstmatige anticonceptie en abortus is er een die uitgaat van een scheiding tussen de seksuele daad en de natuurlijk beoogde gevolgen ervan. Het gebruik van kunstmatige anticonceptie bevredigt en bestendigt een verlangen naar totale autonomie en controle. Deze mentaliteit bevordert onvermijdelijk een vertekend beeld van kinderen als een recht en een product in plaats van als een geschenk. Een dergelijk beschadigd begrip van de mensenrechten komt veel voor. Mensen beweren het recht te hebben op een burgerlijk huwelijk tussen mensen van hetzelfde geslacht, het recht om hun geslacht zelf te kiezen, het recht om zelfmoord te plegen (euthanasie, voltooid leven). Op dezelfde manier spreken zij over het recht om kinderen te krijgen in het aantal en op het tijdstip van hun keuze. Voor degenen die moeite hebben om zwanger te worden, een relatie van hetzelfde geslacht hebben of zelfs alleenstaand zijn, is IVF beschikbaar om de kinderen te krijgen op wie zij vinden dat ze recht hebben. Als ze geloven dat hun recht op totale controle over het krijgen van kinderen onschendbaar is, wat doen ze dan als anticonceptie mislukt, zoals vaak het geval is? Abortus is dan de volgende logische stap.

De geleidelijke commercialisering van kinderen staat centraal bij zowel kunstmatige anticonceptie als abortus. Maar het is niet de enige manier waarop kunstmatige anticonceptie het gezin beïnvloedt. Paus Paulus VI merkte op: "Een man die gewend raakt aan het gebruik van anticonceptiemethoden kan de eerbied vergeten die een vrouw toekomt, en, haar fysieke en emotionele evenwicht negerend, haar reduceren tot louter een instrument voor de bevrediging van zijn eigen verlangens." Door zo te handelen, verheft de man zijn eigen behoeften boven zijn vrouw en kinderen. Het kan verder een houding van zelfbevrediging bevorderen in plaats van een houding van zelfopoffering en liefde jegens zijn gezin. Deze mentaliteit kan er direct voor zorgen dat een koppel een onverwacht kind als een indringer gaat zien in plaats van als een onverwacht maar welkom geschenk en een natuurlijk gevolg van de seksuele verbintenis. In een samenleving die het krijgen van kinderen meer ziet als een goed geplande aanwinst dan als de beoogde vrucht van huwelijksliefde, is de wijdverbreide steun voor de toegang tot abortus, vooral in het begin van de zwangerschap, niet verrassend. Bij drogisterijen zijn voorbehoedmiddelen vrij verkrijgbaar in de winkel, maar ook online door iedereen te bestellen. De morning-afterpil wordt aangeprezen als nood-anticonceptie, maar die bewerkstelligt vrijwel altijd een abortus. Het gebruik van al die middelen wordt nog eens aangemoedigd door een schaamteloze reclame voor talloze 'speeltjes', ook in tijdschriften – soms huis-aan-huis verspreid – en zelfs bij warenhuizen verkrijgbaar. Zo wordt de algemene norm gesteld dat het allemaal heel normaal is, terwijl dat uiteraard niet zo is.

Natuurlijk is openstaan voor het leven niet altijd gemakkelijk. Niets in het christelijke leven is bedoeld om gemakkelijk te zijn. Echtparen zijn, net als iedereen, geroepen tot een leven van heroïsche liefde en deugd. Dit soort leven kan onvoorspelbaar zijn, maar geeft uiteindelijk echt voldoening. Zoals paus Benedictus XVI ooit zei: "De wereld biedt je troost. Maar je bent niet gemaakt voor comfort. Je bent gemaakt voor grootsheid." Dit betekent niet dat iedereen verplicht is om zoveel mogelijk kinderen te krijgen. Natuurlijke gezinsplanning respecteert zowel de natuurlijke vruchtbaarheid van het paar als de transformerende kracht van de huwelijksdaad. Het stelt paren in staat open te blijven voor het leven en toch verantwoorde beslissingen te nemen met betrekking tot kinderen. De effectiviteit van natuurlijke gezinsplanning is net zo goed, zo niet beter dan die van veel vormen van kunstmatige anticonceptie. Het enige neveneffect is meer dialoog en betere communicatie tussen man en vrouw, omdat ze elke maand samen beslissen hoe ze het geschenk van hun vruchtbaarheid het beste kunnen gebruiken. Het gebruik van natuurlijke gezinsplanning om een zwangerschap uit te stellen is een daad van zelfopoffering. Het bevordert een zelfopofferende mentaliteit die kinderen verwelkomt als een geschenk en niet als een ongemak.

Een sacramenteel huwelijk bereikt voor het paar wat God belooft: een kanaal van heiligmakende genade, een leven waarin geleefd wordt en een openbaring van Gods liefde die in beider harten aan het werk is om hun zondigheid en verwonding te overwinnen, zodat zij uiteindelijk samen in de hemel kunnen zijn. Natuurlijk wordt dit nooit bereikt zonder opoffering. We erkennen de noodzaak van opoffering als het gaat om atletische, carrière- of artistieke prestaties, maar negeren of verwerpen dit vaak als het gaat om het bereiken van grootsheid – of beter gezegd: heiligheid – in onze huwelijken en gezinnen. Maar we zijn geroepen tot iets groters! We zijn geroepen om ons hele leven, inclusief onze seksualiteit, op te offeren voor een hoger doel. Gehuwde stellen offeren zich voor elkaar op, in het belang van de kinderen waarmee God hen heeft gezegend, en voor de samenleving als geheel. We kunnen deze optie afwijzen en het huwelijk gebruiken om onze eigen individuele ambities en verlangens te 'vervullen', maar dit laat ons uiteindelijk leeg achter. Ons leven is bedoeld als een geschenk, een geschenk dat vrijelijk wordt gegeven, en door op deze manier te leven, treden we op mysterieuze wijze binnen in het leven van Christus Zelf. Dit is het grootste geschenk dat we kunnen bieden: ons leven geven, zoals Christus deed, ter wille van de ander.

De strijd over abortus legt bloot wat tientallen jaren van wijdverbreide anticonceptiementaliteit heeft gedaan met de geestelijke toestand van veel mensen. Ons collectieve geweten, zelfs dat van veel conservatieve en religieuze mensen, is zo afgestompt dat we abortus als een noodzakelijk kwaad accepteren. We halen er min of meer onze schouders over op. Deze situatie zou een wake-up call moeten zijn voor degenen die de waardigheid van het menselijk leven willen beschermen.

Er is nog veel werk te doen. Om dit werk succesvol te laten zijn, moet het gepaard gaan met gebed voor het menselijk leven in alle stadia en het getuigen van en het delen van een alomvattende visie op de menselijke seksualiteit die werkelijk levengevend is voor zowel echtparen als kinderen.

7 november 2023

"Wat hebt gij gedaan? Het bloed van uw broer roept luid tot Mij uit de grond." (Gen. 4, 10)

Bijeenkomst Legioen Kleine Zielen op woensdag 8 november

De gebedsgroep Amsterdam van het Legioen Kleine Zielen van Jezus’ Barmhartig Hart komt elke tweede woensdag van de oneven maanden (januari, maart, mei, juli, september en november) bijeen in onze kerk en pastorie; op woensdag 8 november wordt na de heilige Mis en het lof de conferentie voortgezet over de voordracht 'Het kruis dat gij op dit ogenblik aanschouwt, spreekt duidelijke taal' door eerwaarde heer Luc Vanstraelen (†).

Het programma is als volgt:
11.00 uur: Gelezen H. Mis
11.45 uur: Lof
12.30 uur: Conferentie in de pastorie met koffie en thee (tot circa 14.00 uur).

Een ieder is van harte uitgenodigd om kennis te komen maken en te komen meebidden met de gebedsgroep. Niemand is te groot of te klein, wij zijn allemaal aan het oefenen. Voor meer informatie kunt u terecht op de website van het legioen.

6 november 2023

Verering van alle heilige relieken (update)

Van oudsher worden op 5 november alle heilige relikwieën vereerd. Aan het einde van de gezinsmiddag van die zondag hebben enkele kinderen zich verkleed als bekende heiligen, waarna zij eerbiedig in de kerk in de processie meeliepen met een reliekkist die op een draagbaar werd meegedragen onder het zingen van de litanie van alle heiligen. De relieken konden vervolgens op een zij-altaar door de aanwezige gelovigen worden vereerd.

Voorafgaand aan de reliekenverering hebben de kinderen zich voorgesteld als 'hun' heilige. Dat waren de heiligen aartsengel Michaël (Lucas), Agnes (Agnes), Brigida van Ierland (Penny), Carolus Borromeus (Karel), Catharina van Siena (Maia), Martinus van Tours (Maarten), Rita van Cascia (Ana Sofia) en Theresia van Lisieux (Philipa). De kinderen waren onder de indruk van de heiligenlevens waarin zij zich tijdens de gezinsmiddag hadden verdiept.



Hebt u ook foto's of video's gemaakt
van plechtigheden in onze kerk?
Mogen die eventueel gepubliceerd worden?
Mail uw bestanden dan naar:
info@agneskerk.org.

5 november 2023

Drieëntwintigste zondag na Pinksteren: Alleluia - De profundis clamavi

Drieëntwintigste zondag na Pinksteren

Epistel
Fil. 3, 17–21; 4, 1–3
Broeders, wees navolgers van mij, en ziet naar degenen, die leven naar het voorbeeld, dat gij van ons ontvangen hebt. Want velen zijn er, van wie ik u dikwijl heb gezegd en nu onder tranen weer herhaal, dat zij een leven leiden als vijanden van Christus’ kruis; hun einde is verderf, want hun buik is hun god en hun eer zoeken zij in hun schande en hun zinnen zijn gericht op het aardse. Onze levenswandel echter is gericht op de hemel, want vandaar ook verwachten wij als Zaligmaker onze Heer Jezus Christus, die ons nietig lichaam zal omvormen en gelijk maken aan zijn verheerlijkt lichaam krachtens de macht, die hij bezit, om ook al het andere aan zich te onderwerpen. Derhalve, mijn welbeminde en veelgeliefde broeders, mijn vreugde en mijn kroon, blijft aldus standhouden in de Heer, mijn welbeminden. Ik bid Evodia en smeek Syntyche toch eensgezind te zijn in de Heer. Ja, ook u bid ik, trouwe medewerker, wees voor haar een steun, omdat zij met mij hebben samengewerkt voor het Evangelie te samen met Clemens en mijn andere medewerkers, wier namen staan opgetekend in het boek des levens.

Evangelie
Mt. 9, 18–26
In die tijd was Jezus bezig te spreken tot de scharen, toen er een zekere overste tot Hem kwam, voor Hem neerviel en zeide: “Heer, zo juist is mijn dochter gestorven; maar kom, en leg haar de hand op; dan zal zij weer leven.” En Jezus stond op en ging mee; en ook zijn leerlingen. En zie – een vrouw, die reeds twaalf jaar lang aan bloedvloeiing leed, naderde Hem van achteren en raakte de zoom van zijn kleed aan; want zij dacht bij zich zelf: Als ik slechts zijn kleed aanraak, zal ik genezen! Maar Jezus keerde Zich om; en toen Hij haar bemerkte, zeide Hij: “Heb goede moed, mijn dochter, uw geloof heeft u gered!” En van dat ogenblik af was de vrouw genezen. Toen Jezus bij het huis van de overste kwam en fluitspelers en de weeklagende menigte zag, sprak Hij: “Gaat heen; want het meisje is niet dood, maar slaapt.” En zij lachten Hem uit. Nadat men nu de menigte verwijderd had, ging Hij naar binnen en nam haar bij de hand; en het meisje richtte zich weer op. En de faam hiervan verspreidde zich door geheel het land.

Overweging
Hoe moet de vrouw uit het Evangelie zich gevoeld hebben, toen zij Jezus had aangeraakt en zich genezen wist? Twaalf jaar is een lange tijd en al die tijd had zij zich diep ongelukkig gevoeld, een uitgestotene, afgesneden van de gemeenschap van haar volk. Dat zij de Heer naderde was voor haar een laatste en vertwijfelde poging, nadat alle menselijke middelen hadden gefaald. En nu opeens wist zij dat alle ellende geleden en voorgoed voorbij was. Twaalf jaar als een boze droom eindigen met de liefdevolle woorden van onze Heer: “Schep moed, dochter, uw geloof heeft u gered”.

Indien wij het vergeten zouden zijn, dan weten wij het nu opnieuw, namelijk dat door de genade van Jezus alles anders kan worden. Daarom is het ook niet waar dat wij niet kunnen opstaan uit de staat van geestelijke lauwheid, dat de idealen van geestelijk leven die ons, ja de gehele Kerk, vroeger bezielden, onmogelijk waren en onwerkelijk. Wij – en de Kerk van onze tijd – hebben, zoals die vrouw in het Evangelie, voorheen geprobeerd om ons heil bij de mensen te zoeken, wij zijn bij de menselijke berekening te rade gegaan. En welk een ellende is over ons gekomen! De ziekten van onze tijd, die zich openbaren in Kerk en maatschappij, en in de levens van vele mensen zijn net zo ernstig als het twaalfjarige lijden van de vrouw in het Evangelieverhaal.

De ziekten van onze tijd, die voorkomen in Kerk en maatschappij, en in ons persoonlijk leven, zijn een vrucht van de hoogmoed. Wij denken dat wij wijzer zijn geworden, dat wij het ons toevertrouwde geloofsgoed niet meer nodig hebben. Ja, het lijkt alsof de Kerk zich schaamt voor de edelmoedigheid die haar tot in de jaren van het concilie in het algemeen bezielde, en die zij wist te verdedigen in haar liefdevolle pastoraal aan haar gelovigen. En onder de staten wist zij de wetten van God te verdedigen, tot zegening van de volkeren.

Diep in onszelf verheugde onze gemakzucht zich erover dat wij verstandiger waren geworden en niet meer hoefden te luisteren, en dat ook de anderen, of bijna alle anderen, zich aanpasten aan het leven en aan de eisen van hetgeen de mensen ‘het leven’ noemen. Maar het is fout om het geestelijke leven en het leven van de Kerk, en het leven op zich te beschouwen als een menselijke onderneming of als een louter psychologisch proces. Het leven van de Kerk, ons leven in de Kerk, en het leven op zich is allereerst een leven dat God geeft en niet een leven dat wij moeten invullen of maken.

Wij hebben decennialang getobd met menselijke berekeningen en menselijk pogen, en wij ervaren nu eindelijk dat wij machteloos zijn. De Kerk is een chaos, onze samenleving is een barbarij geworden en midden in deze ellende staan wij als machteloze mensen, zonder oriëntatie, aangetast door ziekte, en zonder hoop op genezing van de wereld. Wij hebben dezelfde ervaring als de vrouw uit het Evangelie van vandaag. Maar zij had uiteindelijk begrepen dat zij zonder Jezus Christus niets vermocht. Nu is de tijd aangebroken waarin ons kan overkomen wat deze vrouw overkwam: uw geloof heeft u gered.

3 november 2023

Van de pastoor: De gemeenschap der heiligen

Beminde gelovigen,

De maand november begint liturgisch met het feest van Allerheiligen. We vieren dan de triomf van het heil dat Christus heeft bewerkstelligd. Wij nemen op aarde ook deel aan de gemeenschap der heiligen, al moeten wij de palm van de glorie nog zien te behalen door het leiden van een godsdienstig leven. Door de Kerk en de sacramenten hebben wij reeds alle middelen die nodig zijn om tot de glorie van de heiligen te behoren. Op 2 november herdenkt de Kerk dat deel van haar gemeenschap der heiligen dat nog in het vagevuur moet uitboeten wat hier op aarde niet door volkomen berouw volledig is verzoend. Voor deze zielen kunnen wij aflaten verdienen en heilige Missen laten opdragen. De heiligen en de lijdende zielen in het vagevuur waren ooit waar wij nu zijn. Die gedachte mag ons helpen om in dit aardse leven de adequate inspanningen te leveren en de juiste prioriteiten na te streven.

Op zondag 19 november zal mgr Jan Hendriks, bisschop van Haarlem-Amsterdam, het heilig vormsel toedienen aan een grote groep jonge mensen, van wie tweederde deel bekeerlingen zijn die dit jaar zijn gedoopt. Aansluitend zal de Bisschop in de plechtige gezongen Hoogmis pontificale assistentie verlenen vanaf de troon. Ik hoop u bij deze gelegenheid te mogen zien en ook na afloop bij de receptie waar wij de vormelingen kunnen feliciteren en een woord met de Bisschop kunnen wisselen.

Het spreekt vanzelf dat wij voor de vormselkandidaten moeten bidden, dat zij, bekleed met de zeven gaven van de Heilige Geest, de strijd voor hun heiligheid zegevierend zullen voeren.

Met mijn priesterlijke zegen,
Pater M. Kromann Knudsen FSSP, pastoor