Van de pastoor: In het tempo van deze wereld dreigt het goede onherroepelijk verloren te gaan | Schuttersmis en processie in Lobith

Beminde gelovigen,

De zomer is aangebroken, hopelijk een tijd van rust en ontspanning voor velen van u. Want het is voor eenieder zichtbaar geworden dat de hectiek en onrust opnieuw bezit hebben genomen van het leven der mensen, die wij als priesters van de Kerk geregeld ontmoeten.

Tijdens de corona'epidemie' kwam voor velen het leven tot stilstand; voor het eerst vonden zij rust en bezinning. De gejaagdheid en de spanningen van het moderne bestaan verstomden, en de mens stond voor een keuze: zich laten verlammen door angst, of — wellicht voor het eerst — werkelijk nadenken over de diepere zaken van het leven en van God.

De mens die zich door angst liet verlammen, is inmiddels veelal teruggekeerd tot het oppervlakkige leven van de wereld. Maar ook voor hen die dieper keken, blijft het gevaar bestaan: het lawaai en het vermaak zijn teruggekeerd en hebben zich zelfs uitgebreid.

Moge het u gegeven zijn de gevaren rechttijdig te onderkennen, uw goede voornemens te hernieuwen, en niet te vergeten waar het in het leven werkelijk om draait. Weest op uw hoede voor het tempo van deze wereld, een tempo waarin het goede onherroepelijk verloren dreigt te gaan.

Laat uw leven gefundeerd zijn op de vaste pijlers van God, vaderland en familie. Dat u daarover in uw zomerrust opnieuw wilt nadenken, dát is mijn oprechte wens voor u allen.

---

Schuttersmis Lobith

Op zondag 1 juni jl. waren velen uit onze parochie aanwezig bij schuttersmis en de jaarlijkse Sacramentsprocessie in Lobith. Deze processie, die voor het eerst in het jaar 1775 werd gehouden, vormt de opening van de kermis- en schuttersfeesten in het Gelderse dorp. Het was een stralende dag voor alle deelnemers, en ik hoop van harte dat deze dag zal uitgroeien tot een terugkerende traditie voor al onze kerkgangers in Nederland.

Zoals u wellicht weet, heeft de priesterbroederschap Sint Petrus de kerk H. Maria Onbevlekt Ontvangen te Lobith aangekocht, met het voornemen daar een tweede apostolaat in Nederland te vestigen. Inmiddels zijn wij begonnen met een grondige verbouwing en herinrichting van het kerkinterieur. Het is onze bedoeling de kerk in haar negentiende-eeuwse luister te herstellen.

Wanneer u vragen heeft over mogelijke vormen van ondersteuning bij dit werk, kunt u zich wenden tot mij of tot pater Hagenbeek, wij informeren u graag nader.

Met mijn priesterlijke zegen,
Pater M. Kromann Knudsen FSSP, pastoor

3 juli: Heilige Ireneus van Lyon, bisschop en martelaar

Ireneus werd geboren rond het jaar 130 in de stad Smyrna in Klein-Azië (tegenwoordig Izmir, West-Turkije). Waarschijnlijk was hij een leerling van Sint Polycarpus, die zelf weer leerling was geweest van de heilige Johannes, de apostel. Ten tijde van keizer Marcus Aurelius (161-180) ontving Ireneus de priesterwijding in de stad Lugdunum in Gallië (de huidige stad Lyon in Frankrijk) en werd er in 177/178 de tweede bisschop. Hij volgde Fotinus op, die kort daarvoor met 47 medechristenen onder heldhaftige omstandigheden de marteldood was gestorven.

Ireneus ijverde krachtig voor de kerstening van de Kelten in Zuid-Gallië. Daarnaast speelde hij een belangrijke rol bij de kwestie van de paasdatum, die erop uit dreigde te lopen, dat de christenen van Klein-Azië, waar hij zelf vandaan kwam, van de moederkerk dreigden losgescheurd te worden.

Hoezeer jodendom en christendom reeds tegen het eind van de tweede eeuw uit elkaar waren gegroeid, blijkt uit een brief van rond het jaar 190 van de hand van bisschop Polycratus van Efese, gericht aan paus Victor. Er is onrust gerezen over de berekening van de paasdatum. De christengemeenten van Asia vierden vanouds Pasen op de dag van het Joodse paasfeest, de veertiende dag van de maan, de dag waarop het Joodse paaslam moest worden geslacht: de zogeheten quartodecimaanse praktijk. Maar de rest van de toenmalige christenheid zei zich te baseren op een traditie die terugging op de apostelen zelf. Die hield in, dat het ongepast was, wanneer de grote vasten beëindigd zou worden op een gewone doordeweekse dag in plaats van een zondag, de dag waarop de Heer uit de dood was opgestaan. (Nog altijd heet de zondag in de Latijns sprekende landen 'Dag des Heren': Domenico, Domingo, Dimanche).

Mede door toedoen van de vredelievende bisschop Ireneus van Lyon zal paus Victor afzien van drastische maatregelen en zullen de kerken van Asia zich aansluiten bij de apostolische traditie.

Hij heeft een aantal theologische werken nagelaten, die van zulke grote waarde zijn, dat hij de eretitel heeft gekregen van 'vader van de katholieke dogmatiek' (geloofsleer). Zijn belangrijkste boek is het vijfdelige werk 'Adversus Hereticos' (Tegen de Ketters). Daarin zet hij uiteen, dat bij meningsverschil binnen de geloofsgemeenschap de traditie als bron en norm van geloof de doorslag geeft. Onder de traditie verstaat hij wat in de Kerk altijd van de ene op de andere geberatie is verkondigd. In deze uiteenzetting ruimt hij ook de eerste plaats in voor het gezag van de Kerk van Rome: "Elke kerkgemeenschap moet zich aansluiten bij de Kerk van Rome omwille van haar hogere gezag." Ireneus verkondigde bovendien dat het Oude Testament verstaan moet worden als Gods plan om de mensen voor te bereiden op het hoogtepunt van de heilsgeschiedenis: de komst van Jezus Christus.

Hij is het ook die bedacht heeft dat de vier diersymbolen uit het Oude Testament - de gevleugelde mens, de gevleugelde leeuw, het gevleugelde rund en de gevleugelde arend of adelaar - op de vier evangelisten toegepast kunnen worden. Zo werd Mattheus vereenzelvigd met de gevleugelde mens, Marcus met de gevleugelde leeuw, Lucas met het gevleugelde rund en Johannes met de gevleugelde arend of adelaar.

Hij zou de marteldood gestorven zijn ten tijde van keizer Septimius Severus (193-211), maar dat is historisch gesproken niet zeker. Sint Zacharias van Lyon (3e eeuw) volgde hem op. Met behulp van enkele medegelovigen die aan de vervolgingen ontkomen waren, begroef deze zijn voorganger Sint Irenaeus van Lyon met grote liefde en verzamelde de stoffelijke resten van de martelaren in een massagraf. De kerk die op deze plaats verrees werd toegewijd aan Ireneus. Ireneus is patroon van het bisdom Lyon.

Hij wordt afgebeeld met een zwaard (martelwerktuig) of met boek of boekrol (als grondlegger van de christelijke theologie).

2 juli: Onze Lieve Vrouw Visitatie, feest

Nadat Maria van de engel Gabriël te horen heeft gekregen dat zij zwanger zal worden van Jezus, door de Heilige Geest, gaat zij met spoed op weg naar het bergland, waar haar oudere nicht Elisabeth woont.

Wij lezen over hun ontmoeting in het eerste hoofdstuk van Lucas' Evangelie. Elisabeth stamde af van de hogepriester Aäron en was getrouwd met de priester Zacharias uit de klasse van Abia. Zij waren rechtvaardig in Gods ogen, maar hun huwelijk was kinderloos gebleven. Toen Zacharias de dienst had in de tempel, verscheen hem naast het wierookaltaar de engel Gabriël met de boodschap, dat hij en zijn vrouw op hun oude dag toch nog een zoon zouden krijgen. Er was een grote toekomst voor de jongen weggelegd: hij zou in de geest van Elia de weg bereiden voor de komst van de Messias. Maar Zacharias vroeg waaraan hij dat allemaal zou kunnen zien. Daarop antwoordde de engel, dat hij, Zacharias, geen woord meer zou kunnen uitbrengen, tot het zover zou zijn.

Het volk had al die tijd buiten staan wachten. En toen het zag dat de priester zich alleen nog maar met gebaren kon uiten, begreep het dat hij een verschijning gehad moest hebben. Hij ging naar huis en na enige tijd raakte zijn vrouw Elisabeth inderdaad in verwachting.

Toen zij zes maanden zwanger was, kreeg zij bezoek van haar nichtje Maria uit Nazareth. Zodra zij de klank van haar stem hoorde, reageerde het kind in haar schoot. Dat beschouwde zij als een teken van God. In een oogwenk begreep zij dat Maria ook een kind verwachtte, dat een nog grotere opdracht van God had ontvangen, en zij riep uit: 'Gij zijt de meest gezegende onder de vrouwen, en gezegend is het Kind in uw schoot! Waaraan heb ik het te danken, dat de moeder van mijn Heer naar mij toekomt...?'

Maria jubelde daarop haar grote lofzang uit, het magnificat.

Hoog verheft nu mijn ziel de Heer,
verrukt is mijn geest om God, mijn Verlosser,
Zijn keus viel op Zijn eenvoudige dienstmaagd,
van nu af prijst ieder geslacht mij zalig.
Wonderbaar is het wat Hij mij deed,
de Machtige, groot is Zijn Naam!
Barmhartig is Hij tot in lengte van dagen
voor ieder die Hem erkent.
Hij doet Zich gelden met krachtige arm,
vermetelen drijft Hij uiteen,
machtigen haalt Hij omlaag van hun troon,
eenvoudigen brengt Hij tot aanzien;
Behoeftigen schenkt Hij overvloed,
maar rijken gaan heen met lege handen.
Hij trekt Zich Zijn dienaar Israël aan,
Zijn milde erbarming indachtig;
zoals Hij de vaderen heeft beloofd,
voor Abraham en zijn geslacht voor altijd.

Maria en Elisabeth zijn samen patrones van de houtzagers, omdat de bewegingen die zagers maken, als zij getweeën een boom omzagen, in de verte lijken op de bewegingen die behoren bij de begroeting van de twee vrouwen.

Hieronder volgt het Magnificat, gecomponeerd door J.S. Bach; dirigent is Nikolaus Harnoncourt.

Julimaand - Kostbaar-Bloedmaand: Litanie van het Kostbaar Bloed

Heer, ontferm U over ons. Christus, ontferm U over ons.
Heer ontferm U over ons. Christus, aanhoor ons. Christus, verhoor ons.
God, hemelse Vader, ontferm U over ons.
God, Zoon, Verlosser van de wereld, ontferm U over ons.
God, Heilige Geest, ontferm U over ons.
Heilige Drievuldigheid, één God, ontferm U over ons.
Bloed van Christus, enige Zoon van de eeuwige Vader, verlos ons, Heer.
Bloed van Christus, mensgeworden Woord van God, verlos ons, Heer.
Bloed van Christus, van het nieuwe en eeuwige Verbond, verlos ons, Heer.
Bloed van Christus, over de aarde uitgestort tijdens Zijn doodsstrijd, verlos ons, Heer.
Bloed van Christus, vergoten tijdens de geseling, verlos ons, Heer.
Bloed van Christus, stromend uit de doornenkroon, verlos ons, Heer.
Bloed van Christus, vergoten op het kruis, verlos ons, Heer.
Bloed van Christus, losprijs van ons heil, verlos ons, Heer.
Bloed van Christus, zonder hetwelk er geen vergeving mogelijk is, verlos ons, Heer.
Bloed van Christus, eucharistisch voedsel en zuivering der zielen, verlos ons, Heer.
Bloed van Christus, stroom van barmhartigheid, verlos ons, Heer.
Bloed van Christus, overwinning over de duivelen, verlos ons, Heer.
Bloed van Christus, sterkte der martelaren, verlos ons, Heer.
Bloed van Christus, kracht der belijders, verlos ons, Heer.
Bloed van Christus, brond van maagdelijkheid, verlos ons, Heer.
Bloed van Christus, steun van hen die in gevaar zijn, verlos ons, Heer.
Bloed van Christus, verkwikking van hen die lijden, verlos ons, Heer.
Bloed van Christus, troost in tranen, verlos ons, Heer.
Bloed van Christus, hoop der boetvaardigen, verlos ons, Heer.
Bloed van Christus, hulp der stervenden, verlos ons, Heer.
Bloed van Christus, vrede en zoetheid des harten, verlos ons, Heer.
Bloed van Christus, onderpand van eeuwig leven, verlos ons, Heer.
Bloed van Christus, dat de zielen uit het vagevuur bevrijdt, verlos ons, Heer.
Bloed van Christus, alle eer en alle lof overwaardig, verlos ons, Heer.

Lam Gods, Dat de zonden van de wereld wegneemt, spaar ons, Heer.
Lam Gods, Dat de zonden van de wereld wegneemt, verhoor ons, Heer.
Lam Gods, Dat de zonden van de wereld wegneemt, ontferm U over ons.

Gij hebt ons vrijgekocht, Heer, door Uw Bloed.
En Gij hebt ons gemaakt tot het Rijk Gods.

Laat ons bidden. Almachtige, eeuwige God, Uw enige Zoon hebt Gij aangesteld tot Verlosser der wereld en door Zijn Bloed hebt Gij verzoend willen worden, geef, bidden wij U, dat wij, de losprijs van ons heil vererend en daardoor op aarde beschermd tegen de rampen van dit leven, de eeuwige beloning in de hemel mogen verwerven. Door dezelfde Jezus Christus, onze Heer. Amen.

1 juli: Het Kostbaar Bloed van onze Heer Jezus Christus, hoogfeest

Epistel
Hebr. 9, 11-15
Broeders, Christus is opgetreden als Hogepriester van de goederen der toekomst. En door een grotere en volmaaktere tabernakeltent -- niet met handen gemaakt en niet van deze schepping -- is Hij, niet met bloed van bokken of kalveren, maar met Zijn eigen Bloed, eens en voor altijd binnengegaan in het Heiligdom, en heeft eeuwiggeldende verlossing bewerkt. Want als het bloed van bokken en stieren, en de besprenkeling met de as van een koe onreinen kan heiligen, zodat zij uiterlijk gereinigd worden, hoeveel te meer zal dan het Bloed van Christus, Die door de Heilige Geest Zichzelf als smetteloos offer aan God heeft opgedragen, ons geweten van dode werken zuiveren, om voortaan de levende God te dienen. En juist daarom is Hij Middelaar van een Nieuw Verbond, opdat door tussenkomst van Zijn dood de overtredingen, onder het vroegere Verbond bedreven, zouden worden afgekocht, en zij, die geroepen zijn, de belofte van de eeuwige erfenis zouden ontvangen, in Christus Jezus, onze Heer.

Graduale
1 Joh. 5, 6 en 7-8
Deze is het, Die gekomen is door water en bloed, Jezus Christus: niet door het water alleen, maar door het water en het bloed. Drie zijn er Die getuigen in de hemel: de Vader, het Woord en de Heilige Geest, en deze drie zijn Eén. En drie zijn er die getuigen op aarde: de Geest, het water, en het bloed, en deze drie zijn één.

Evangelie
Joh. 19, 30-35
In die tijd, toen Jezus van de azijn genomen had, sprak Hij: Het is volbracht. Dan boog Hij Zijn hoofd en gaf de geest. Daar het nu voorbereidingsdag was en men de lijken niet op de sabbath aan het kruis wilde laten, -- het was nog wel een grote sabbath -- vroegen de joden aan Pilatus, dat men hun de benen zou breken, en hen dan zou afnemen. Toen kwamen de soldaten en braken wel de benen van de eerste en ook van de tweede, die met Hem gekruisigd was. Toen zij echter bij Jezus kwamen en zagen, dat Hij reeds gestorven was, braken zij Hem de benen niet. Maar een van de soldaten stak met een lans Zijn zijde open, en onmiddellijk kwam er bloed en water uit. En die het zelf gezien heeft, legt er getuigenis van af, en zijn getuigenis is waar.

Overweging
"Dierbare broeders en zusters, in Genesis staat geschreven dat het bloed van Abel, die door zijn broer Kaïn werd vermoord, schreeuwde naar God vanaf de aarde (cf. 4, 10). Helaas is deze schreeuw tot op de dag van vandaag niet verstomd, want menselijk bloed blijft onophoudelijk vloeien door geweld, onrecht en haat. Wanneer zal de mensheid leren dat het leven heilig is en alleen aan God toebehoort? Wanneer zullen we inzien dat wij allen broeders en zusters zijn? Aan de schreeuw van het bloed van mensen, die opstijgt vanuit vele plaatsen op aarde, heeft God geantwoord met het Bloed van Zijn Zoon, Die Zijn leven heeft gegeven voor ons. Christus heeft geen kwaad met kwaad vergolden, maar met goedheid, met Zijn oneindige liefde.", zo sprak paus Benedictus XVI z.g. op zondag 5 juli 2009 tijdens zijn Angelus-toespraak tot de gelovigen op het Sint-Pietersplein.

De paus herinnerde toen aan het feest van het Kostbaar Bloed van Christus dat de Kerk tot aan de liturgiehervorming in 1970 op deze dag heeft gevierd, maar dat nu alleen nog op de Tridentijnse kalender voorkomt. Het feest van het verlossende Bloed van onze Zaligmaker bepaalde zelfs dat de gehele maand juli de maand van het Kostbaar Bloed werd genoemd, zoals de maand juni in het bijzonder is toegewijd aan het Allerheiligst Hart van Jezus.

Paus Benedictus XVI sprak verder:

"In de heilige Schrift wordt het bloed voortdurend verbonden met het Paaslam. Het Oude Testament verhaalt over de besprenkeling met het bloed van offerdieren als teken van het verbond tussen God en mensen. In het boek Exodus staat: Vervolgens nam Mozes het bloed, sprenkelde dat over het volk en sprak: ‘Dit is het bloed van het verbond dat de Heer, op grond van al deze woorden, met u sluit.’ (Exodus 24, 8)

Jezus herhaalt deze formulering expliciet als Hij tijdens het Laatste Avondmaal de kelk laat rondgaan onder Zijn apostelen, terwijl Hij zegt: 'Dit is Mijn Bloed van het verbond, dat voor velen wordt vergoten tot vergeving van zonden' (Mattheüs 26, 28). En vanaf de geseling tot aan de doorboring van Zijn zijde na Zijn dood op het kruis heeft Christus werkelijk al Zijn Bloed vergoten als het ware Lam dat werd geofferd voor de verlossing van de wereld. De verlossende waarde van Zijn Bloed wordt in velen teksten van het Nieuwe Testament uitdrukkelijk bevestigd.

In dit Jaar van de Priester hoeft men slechts de wonderschone regels van de brief aan de Hebreeën te lezen: Christus... is eens en voorgoed het heiligdom binnengegaan, en niet met het bloed van bokken en kalveren maar met Zijn eigen Bloed heeft Hij een eeuwige verlossing verworven. Want als het bloed van bokken en stieren en het bestrooien met de as van een vaars de verontreinigden kan heiligen zodat zij uiterlijk rein worden, hoeveel te meer dan het bloed van Christus. Door de eeuwige Geest heeft Hij Zichzelf aan God geofferd als een smetteloos offer, dat ons geweten zuivert van dode werken [= zonden], om de levende God te dienen (9, 11-14)."

Ruim vijftig jaar geleden, in het jaar 1960, schreef de heilige Johannes XXIII een apostolische brief 'Inde a primis' over de devotie tot het kostbaar Bloed van Christus. Daarin lezen we dat het paus Benedictus XIV was die de Mis en het officie van dit feest goedkeurde, de zalige Pius IX het als liturgisch feest voor de gehele Kerk voorgeschreven heeft en dat paus Pius XI het feest tot rang van 'duplex primae classis' verhief met de bedoeling om de devotie tot het Bloed van de Verlosser te bevorderen. De heilige Johannes XXIII zelf gaf zijn goedkeuring aan een eigen litanie.

In genoemde apostolische brief spoort de heilige Johannes XXIII de gelovigen aan tot een grotere devotie voor het kostbaar Bloed waarvan -- citerend Sint-Thomas van Aquino -- één druppel de wereld kan reinigen van alle zonden: "De kracht van het Bloed van Christus, God en mens, is oneindig groot, en de liefde, die onze Verlosser bewogen heeft, het te vergieten, is eveneens oneindig. Reeds bij de besnijdenis op de achtste dag na Zijn geboorte vergoot Hij Zijn Bloed, en daarna heeft dit overvloedig gestroomd, toen Hij in de hof van Getsemane, 'aan doodsangst ten prooi' nog met meer aandrang bad, bij Zijn geseling en doornenkroning, toen Hij opging naar Calvarië en daar aan het kruis genageld werd, en tenslotte toen Zijn zijde met een brede wond werd geopend, tot een teken van dit goddelijk Bloed, dat ook vloeit door alle Sacramenten van de Kerk. Dit alles maakt het niet alleen passend, maar ook noodzakelijk, dat alle gelovigen door het Bloed herboren, dit met godsvrucht aanbidden en Het een dankbare liefde betuigen."

Informatiebulletin voor de maand juli is verschenen

Het Informatiebulletin is een uitgave van onze parochie. De editie voor de maand juli, de maand die is toegewijd aan het Kostbaar Bloed van onze Heer Jezus Christus, is verschenen in een volledig vernieuwde opmaak. In deze editie onder meer aandacht voor het tempo van deze wereld, de eerste heilige Mis met processie in Lobith, de werkzaamheden aan de kerk in Lobith, de conferentie van het Legioen Kleine Zielen, twee prolife-lezingen en de Rosary Rally.

Het Informatiebulletin is op deze site te vinden onder het tabblad 'Informatiebulletin juli' of klik op onderstaande afbeelding. Ook bestaat de mogelijkheid om het blad elke maand gratis en in kleur per e-mail (klik hier) te ontvangen.

Klik op het symbool in de rechterbovenhoek van onderstaande afbeelding voor een vergrote weergave en om te kunnen bladeren.

Tu es Petrus (Haller)

29 juni: H.H. Petrus en Paulus, apostelen, hoogfeest

Gedachtenis: Derde zondag na Pinksteren

Heer, wij smeken U ootmoedig dat Gij, eeuwige Herder, Uw kudde niet verlaat, maar door Uw heilige Apostelen
in voortdurende bescherming bewaart, opdat zij geleid en bestuurd wordt door hen,
die Gij tot voortzetting van het verlossingswerk in Uw plaats tot haar herders hebt aangesteld.

(Uit: Prefatie van de aposten en evangelisten.)

Epistel
Hand. 12, 1-11
In die dagen sloeg koning Herodes de hand aan sommigen uit de gemente, om hen te mishandelen. En Jacobus, de broeder van Johannes, doodde hij met het zwaard. En toen hij bemerkte, dat de joden dat gaarne zagen, ging hij verder en nam ook Petrus gevangen. Het was juist in de dagen der ongedesemde broden. En toen hij hem in handen had, sloot hij hem in de gevangenis en gaf hem ter bewaking over aan vier groepen, elk van vier soldaten; want na het Paasfeest wilde hij hem voor het volk geleiden. Petrus werd dan in verzekerde bewaring gehouden. Maar door de gemeente werd er zonder ophouden voor hem gebeden tot God. In de nacht voordat Herodes hem zou voorgeleiden, sliep Petrus met twee kettingen geboeid, tussen twee soldaten, en wachtposten voor de deur bewaakten de gevangenis. En plotseling stond daar een engel des Heren, terwijl het vertrek straalde van licht; hij stootte Petrus aan in de zijde, maakte hem wakker en sprak: Sta haastig op. En de kettingen vielen hem van de handen. Toen sprak de engel tot hem: Doe uw gordel om en trek uw schoeisel aan. En hij deed dat. Dan zei hij tot hem: Sla uw mantel om en volg mij. En hij ging heen en volgde hem, zonder te begrijpen, dat het werkelijkheid was, wat er geschiedde door de engel; want hij dacht een visioen te hebben. Maar zij gingen de eerste en de tweede wachtpost voorbij en kwamen aan de ijzeren poort, die toegang geeft tot de stad; en deze ging vanzelf voor hen open. Zij gingen naar buiten en liepen één straat verder; en plotseling ging de engel van hem weg. Toen kwam Petrus tot zichzelf en zei: Nu begrijp ik eerst goed, dat de Heer Zijn engel heeft gezonden en mij gered heeft uit de hand van Herodes en uit alles, wat het joodse volk verwachtte.

Evangelie
Mt. 16, 13-19
In die tijd kwam Jezus in de omgeving van Caesarea Philippi; en Hij stelde aan Zijn leerlingen de vraag: Wie zeggen de mensen, dat de Mensenzoon is? En zij gaven ten antwoord: Sommigen zeggen: Johannes de Doper; anderen: Elias; weer anderen: Jeremias of één van de profeten. Jezus vroeg hen: Maar gij, wie zegt gij, dat Ik ben? Simon Petrus antwoordde: Gij zijt de Christus, de Zoon van de levende God. Toen hernam Jezus en sprak tot hem: Zalig zijt gij, Simon, zoon van Jona; want niet vlees en bloed hebben u dit geopenbaard, maar Mijn Vader, Die in de hemel is. En Ik zeg u: gij zijt Petrus; en op deze steenrots zal Ik Mijn Kerk bouwen, en de poorten der hel zullen haar niet overweldigen. En aan u zal Ik de sleutels geven van het rijk der hemelen. En al wat gij zult binden op aarde, zal ook gebonden zijn in de hemel; en al wat gij zult ontbinden op aarde, zal ook ontbonden zijn in de hemel.

Overweging
De twee apostelen worden als volgt verheerlijkt door de heilige Johannes Chrysostomus: "Verheug u, Petrus, aan wie het gegeven is, het kruishout van Christus te genieten. Gij hebt namelijk naar het voorbeeld van de Meester gekruisigd willen worden, wel niet met het hoofd omhoog, evenals de Heer Christus, maar met het hoofd naar beneden, als ging gij van de aarde naar de hemel. Verheug ook gij u, gelukzalige Paulus, wie het hoofd door het zwaard werd afgehouwen, wiens deugden met geen woorden te beschrijven zijn."

28 juni: Vigilie van de H.H. Petrus en Paulus, apostelen

Volgens een oude overlevering
zijn de H.H. Petrus en Paulus op dezelfde dag
de marteldood gestorven. Daarbij wordt geestdriftig
hulde gebracht aan Rome omdat deze stad
als het ware voor eeuwig gewijd werd
in het bloed van beide hemelvorsten
en aldus het centrum is geworden
van de christenwereld.

Junimaand - Heilig-Hartmaand: De wereldzee verheft haar woeste baren

De wereldzee verheft haar woeste baren,
de storm breekt los op 't uitgestrekte meer.
En wij, verschrikt door alle die gevaren,
wij vallen hier voor Uwe voeten neer.

Refrein
O God van vrede,
reik ons Uw hand,
aanhoor onze gebeden
voor Kerk en vaderland.

Uw Heilig Hart verschijnt in 't diepe duister.
Het geeft ons troost, en lenigt onze smart.
't Verschijnt, omstraald van glorie en van luister,
al onze hoop is in Uw Heilig Hart.

Ja, christ'nen, hoop in 't midden der gevaren,
hoopt en betrouwt in deze duis'tre nacht.
Rond 't Heilig Hart, daar zullen wij ons scharen,
het Heilig Hart dat geeft ons moed en kracht.

O Heilig Hart, zo minnend en zo machtig,
bescherm Uw Kerk, in 't dringende gevaar.
O Heilig Hart, wees Uw beloft' indachtig,
de poort der hel vermag niets tegen haar.

Junimaand - Heilig-Hartmaand: Oefening van eerherstel aan het Allerheiligste Hart van Jezus

Allerzoetste Jezus, Uw onmetelijke liefde tot de mensen wordt met zo grote onverschilligheid, onachtzaamheid en minachting op de meest ondankbare wijze beantwoord.
Zie ons neergeknield voor Uw altaar; wij willen de zondige nalatigheid van de mensen en de smaad, die Uw allerbeminnelijkst Hart overal wordt aangedaan, naar best vermogen herstellen door een bijzondere eerbetuiging.
Wij zijn echter indachtig, dat ook wij ons aan zulk een onwaardige bejegening wel eens hebben schuldig gemaakt. Wij gevoelen daarover het diepste berouw en roepen Uw barmhartigheid af op de eerste plaats over onzelf. Wij willen door vrijwillige boete niet alleen onze eigen slechte daden goedmaken, maar ook de slechte daden van hen, die ver zijn afgedwaald van de weg ter zaligheid, - die volharden in hun ontrouw en weigeren, U als Herder en Leidsman te volgen, - of die hun doopbeloften met voeten treden en het zoete juk van Uw geboden hebben afgeworpen. Wij willen eerherstel geven voor deze betreurenswaardige misdrijven, zowel voor alle gezamenlijk als voor de misdaden van ieder van ons in het bijzonder: voor de tuchteloosheid en schandelijkheid van leven en levensopvatting; voor zoveel arglistigheid, waarmee men de zielen van onschuldigen belaagt; voor het schenden der feestdagen; voor de verfoeilijke verwensingen tegen U en Uw heiligen; voor het belasteren van Uw plaatsbekleder op aarde en van de priesterlijke stand; voor de onverschilligheid en de afschuwelijke heiligschennissen ten opzichte van het sacrament van de goddelijke liefde en eindelijk voor de openbare misdrijven van de volken, die zich verzetten tegen de rechten en het leergezag van de Kerk, die Gij hebt gesticht.
Konden wij met ons bloed al deze misdrijven uitwissen! Intussen bieden wij U, tot eerherstel van de geschonden goddelijke eer, de voldoening aan, die Gij eens op het kruis aan de Vader hebt gebracht en die Gij op onze altaren dagelijks blijft hernieuwen. Wij verenigen ons daarbij met de voldoeningen van de Moedermaagd, van alle heiligen en van alle vrome christenen. Wij beloven U van harte, eerherstel te geven zowel voor onze eigen vroegere zonden als voor die van anderen, en voor de onverschilligheid ten opzichte van Uw overgrote liefde. Dat zullen wij doen, voorzover het ons met de hulp van Uw genade mogelijk is, door een vast geloof, door een reine levenswandel, door nauwgezette naleving van de voorschriften van het evangelie, vooral van het gebod van de liefde. Ook zullen wij de beledigingen, die men U nog zal willen aandoen, naar best vermogen verhinderen en zo vele mensen als ons mogelijk is tot Uw dienst brengen.
Allergenadigste Jezus, wij smeken U, aanvaard de hulde van onze vrijwillige voldoening door de voorspraak van de heilige maagd Maria, die U het meeste eerherstel bracht. Schenk ons de grote genade van de eindvolharding, zodat wij U tot onze dood volkomen getrouw blijven dienen. En geef, dat wij tenslotte mogen bereiken het vaderland, waar Gij als God met de Vader en de Heilige Geest leeft en heerst in de eeuwen der eeuwen. Amen.

Paus Pius XI

Heilig Hart van Jezus, hoogfeest

Almachtige Vader, eeuwige God, U hebt gewild dat Uw eniggeboren Zoon,
hangende aan het Kruis, door de lans van een soldaat werd doorstoken,
opdat het geopend Hart, schatkamer van de goddelijke vrijgevigheid,
stromen van erbarming en genaden over ons zou uitstorten,
en dat dit Hart, dat nooit ophoudt zich te ontvlammen uit liefde tot ons,
een rustplaats zou zijn voor de vromen
en aan de boetvaardigen een veilige toevlucht zou bieden.

Litanie van het Heilig Hart van Jezus

Heer, ontferm U over ons. Christus, ontferm U over ons.
Heer, ontferm U over ons, Christus, aanhoor ons. Christus, verhoor ons.
God, hemelse Vader, ontferm U over ons.
God Zoon, Verlosser van de wereld, ontferm U over ons.
God, Heilige Geest, ontferm U over ons.
Heilige Drievuldigheid, één God, ontferm U over ons.
Hart van Jezus, de Zoon van de eeuwige Vader, ontferm U over ons.
Hart van Jezus, door de Heilige Geest in de schoot van de Moedermaagd gevormd, ontferm U over ons.
Hart van Jezus, wezenlijk verenigd met het Woord van God, ontferm U over ons.
Hart van Jezus, oneindige majesteit, ontferm U over ons.
Hart van Jezus, heilige tempel van God, ontferm U over ons.
Hart van Jezus, woontent van de Allerhoogste, ontferm U over ons.
Hart van Jezus, huis van God en poort van de hemel, ontferm U over ons.
Hart van Jezus, gloeiende oven van liefde, ontferm U over ons.
Hart van Jezus, schatkamer van gerechtigheid en van liefde, ontferm U over ons.
Hart van Jezus, vol goedheid en liefde, ontferm U over ons.
Hart van Jezus, peilloze diepte van alle deugden, ontferm U over ons.
Hart van Jezus, alle lofprijzingen overwaardig, ontferm U over ons.
Hart van Jezus, Koning en middelpunt van alle harten, ontferm U over ons.
Hart van Jezus, waarin alle schatten zijn van wijsheid en van wetenschap, ontferm U over ons.
Hart van Jezus, waarin de Godheid in alle volheid woont, ontferm U over ons.
Hart van Jezus, waarin de Vader Zijn welbehagen heeft gesteld, ontferm U over ons.
Hart van Jezus, dat ons allen deelgenoot hebt gemaakt van Uw oneindige rijkdom, ontferm U over ons.
Hart van Jezus, verlangen van de eeuwige heuvelen, ontferm U over ons.
Hart van Jezus, geduldig en groot in barmhartigheid, ontferm U over ons.
Hart van Jezus, mild voor allen, die U aanroepen, ontferm U over ons.
Hart van Jezus, bron van leven en van heiligheid, ontferm U over ons.
Hart van Jezus, verzoening voor onze zonden, ontferm U over ons.
Hart van Jezus, van versmadingen verzadigd, ontferm U over ons.
Hart van Jezus, om onze misdaden gebroken, ontferm U over ons.
Hart van Jezus, gehoorzaam geworden tot de dood, ontferm U over ons.
Hart van Jezus, met een lans doorstoken, ontferm U over ons.
Hart van Jezus, bron van alle troost, ontferm U over ons.
Hart van Jezus, ons leven en onze verrijzenis, ontferm U over ons.
Hart van Jezus, onze vrede en onze verzoening, ontferm U over ons.
Hart van Jezus, slachtoffer voor de zondaars, ontferm U over ons.
Hart van Jezus, heil van hen, die op U hopen, ontferm U over ons.
Hart van Jezus, hoop van ben, die in U sterven, ontferm U over ons.
Hart van Jezus, hoogste Vreugde van alle heiligen, ontferm U over ons.
Lam Gods, Dat de zonden van de wereld wegneemt, spaar ons, Heer.
Lam Gods, Dat de zonden van de wereld wegneemt, verhoor ons, Heer.
Lam Gods, Dat de zonden van de wereld wegneemt, ontferm U over ons.
Jezus, zachtmoedig en nederig van Hart, maak ons hart gelijkvormig aan Uw Hart.

Laat ons bidden. Almachtige, eeuwige God, sla Uw blikken op het Hart van Uw zeer beminde Zoon en op de lofprijzingen en voldoeningen, die Hij U heeft gebracht in naam van de zondaars. Laat U verzoenen en schenk vergiffenis aan hen, die Uw barmhartigheid afsmeken, in de Naam van dezelfde Jezus Christus, Uw Zoon, Die als God met U leeft en heerst in de eenheid met de Heilige Geest, in alle eeuwen der eeuwen. Amen.

Junimaand - Heilig-Hartmaand: Cor Iesu Sacratissimum

Junimaand - Heilig-Hartmaand

O God, Die U gewaardigt, ons in het Hart van Uw Zoon,
dat om onze zonden werd gewond,
oneindige schatten van liefde uit te delen,
verleen, bidden we, dat wij het in vrome toewijding vereren
en hiermee ook behoorlijk eerherstel brengen.

Hart van Jezus, waarin de Godheid in alle volheid woont,
ontferm U over ons.

25 juni: Heilige Wilhelmus, abt

Wilhelmus werd in 1085 te Vercelli in Piemonte geboren. Op 12-jarige leeftijd verloor hij zijn beide ouders. Hij was nog geen veertien, toen hij de wens te kennen gaf een pelgrimstocht van boetvaardigheid te houden naar Jacobus van Compostella. Hij volbracht deze onderneming blootsvoets en met slechts één kleed bij zich. Eenmaal thuis wilde hij ook naar het Heilig Land gaan om de plaatsen te bezoeken waar Christus had geleefd. Maar daar kwam niets van, omdat God hem onoverkomelijke hindernissen in de weg legde. Hij trok zich terug in de eenzaamheid van een kale berg.

Daar passeerde eens een mooi meisje dat haar blinde vader geleidde. Toen de man besefte welke kans hier voor hem lag, begon deze te bidden en te smeken dat de kluizenaar voor hem bij God een goed woordje zou doen, zodat hij zijn gezichtsvermogen terug zou krijgen. Maar de heilige leerde hem dat wij het lijden soms moeten ondergaan en aanvaarden; daarop gaf hij hem zijn zegen, en de zieke bleek op slag genezen.

Dit werd al gauw overal bekend en van heinde en ver kwamen de mensen naar hem toe. Om de toeloop te ontvluchten besloot hij alsnog naar het Heilige Land te gaan. Nu was het een droom die hem ervan hield. Hij nam zijn toevlucht tot een volkomen afgelegen en eenzame berg, de Vergine (= Maagd), ergens in de buurt van Napels. Tot dan toe hadden alleen beesten daar een onderkomen kunnen vinden.

Wilhelmus nam een voorbeeld aan Johannes de Doper. Hij droeg een haren kleed op het blote lijf; hij at slechts eenmaal per dag, op het moment dat de zon was ondergegaan; en naar het voorbeeld van de oude woestijnvaders en kluizenaars las hij elke dag alle honderdvijftig psalmen.

Ondanks de gestrengheid van zijn boetvaardig leven kreeg hij toch metgezellen, onder wie een zekere Albertus. Twee jaar later al had zich een hele kring van vrome mannen rond hem verzameld. Er waren zelfs priesters bij. Hij leerde hun het Evangelie consquent en zo volmaakt mogelijk na te leven, zoals de heilige Benedictus dat in zijn regel voor monniken zo duidelijk voorschrijft. Aldus ontstonden er meerdere klooster-nederzettingen.

Wilhelmus wordt afgebeeld als abt, soms met een wolf bij zich.

24 juni: Geboorte van de heilige Johannes de Doper, hoogfeest

Epistel
Jes. 49, 1-3, 5-7
Luistert, gij, eilanden, en geeft acht, gij, volken in de verte. De Heer heeft mij geroepen, toen mijn moeder mij nog droeg; vanaf de schoot van mijn moeder dacht Hij reeds aan mij. En Hij maakte mijn mond als een scherpsnijdend zwaard; met de schaduw van Zijn hand heeft Hij mij beschut. En Hij heeft mij behandeld als een uitgelezen pijl; in Zijn pijlkoker heeft Hij mij weggeborgen. En Hij sprak tot mij: Mijn knecht zijt gij, Israël, want aan u zal ik Mij verheerlijken. En nu, spreekt de Heer, Die vanaf de moederschoot mij vormde tot Zijn knecht: Zie, Ik heb u gesteld tot een licht voor de volken, opdat gij Mijn heil zou zijn tot aan het einde der aarde. Koningen zullen het zien, en vorsten zullen opstaan en zich nederwerpen in aanbidding ter wille van de Heer, de Heilige van Israël, Die u heeft uitverkoren.

Evangelie
Lc. 1, 57-68
Voor Elisabeth brak de tijd aan, dat zij moeder zou worden; en zij schonk het leven aan een zoon. En haar buren en verwanten vernamen, dat de Heer haar in hoge mate begenadigd had, en zij verheugden zich met haar. En het geschiedde op de achtste dag, dat men het kind kwam besnijden; en men wilde het de naam geven van zijn vader, Zacharias. Maar zijn moeder nam het woord en zei: Neen, hij moet Johannes heten. Doch zij antwoordden haar: Er is niemand in uw familie, die zo heet. Toen vroeg men met gebaren aan zijn vader, hoe hij hem wilde noemen. En deze vroeg om een schrijfbordje en schreef: Johannes is zijn naam. En allen verwonderden zich. Maar op hetzelfde ogenblik ging zijn mond en zijn tong weer los, en hij sprak en verheerlijkte God. En al hun buren werden door vrees bevangen; en door geheel het bergland van Judea werden al deze dingen bekend. En allen, die het hoorden, dachten er over na en zeiden: Wat zal er uit dit kind nog worden? Inderdaad, de hand des Heren was met hem. En zijn vader Zacharias werd vervuld met de Heilige Geest, en hij sprak dit profetisch woord: Gezegend zij de Heer, de God van Israël, want Hij heeft Zijn volk bezocht en het verlossing gebracht.

Overweging
Vandaag viert de Kerk de geboorte van de heilige Johannes de Doper, de voorloper van Jezus Christus, de Messias. Van geen enkele heilige wordt de geboorte gevierd (alleen van de heilige maagd Maria en van Jezus Zelf), maar wel van Johannes, omdat hij reeds voor zijn geboorte door God werd geheiligd. Hij is de grootste onder de profeten, de man door God gezonden. Hij doopte in de Jordaan een doopsel van bekering en kondigde aan: "Na mij komt Iemand Die groter is dan ik; ik ben zelfs niet waard de riem van Zijn sandaal los te maken" (dat was nederig slavenwerk!).

Hij zag zijn optreden zelf als baanbrekend werk voor de Messias. Deze herkende hij in Jezus op het moment dat hij Hem doopte, althans zo zeggen de drie evangelisten Mattheüs, Marcus en Lucas. De vierde, Johannes, suggereert dat Johannes Jezus al eerder kende. Immers, toen Jezus voorbijging, duidde hij Hem aan als het Lam Gods. (Op de afbeelding hierboven wijst Johannes de Doper het Lam Gods aan.)

Er is ook wel iets voor te zeggen dat Johannes Jezus al kende, want bij Lucas lezen we dat Johannes' moeder, Elisabeth, een bejaarde nicht van Jezus' moeder was. Toen Maria van de engel Gabriël de boodschap ontving dat zij van Gods Geest een kind zou krijgen en vroeg hoe dat mogelijk was daar ze geen omgang had met een man, antwoordde de engel: "Bij God is alles mogelijk. Zelfs uw nicht Elisabeth, die onvruchtbaar heette, is al in haar zesde maand." Daarop snelde Maria naar Elisabeth toe om haar in de laatste maanden voor de geboorte ter zijde te staan. Bij de begroeting tussen beide vrouwen - zo schrijft Lucas diepzinning en prachtig - sprong het kind op in de schoot van Elisabeth; dat was voor Elisabeth voldoende om te beseffen dat zij hier te doen had met de aanstaande moeder van de Messias.

Ook Johannes' geboorte was aangekondigd door de engel Gabriël, en wel aan zijn vader Zacharias op het moment dat hij zich als priester in het heilige vertrek van de tempel bevond en aan het oog van het volk onttrokken was. Ook hij vroeg hoe zoiets kon, daar hij en zijn vrouw onvruchtbaar waren gebleken. Ook hij had als antwoord gekregen dat voor God niets onmogelijk is; hij kreeg bovendien een teken van de waarheid mee: hij zou niet kunnen spreken tot aan de geboorte van het kind, dat hij Johannes moest noemen. Want dit kind zou zijn naam meer dan waarmaken.

Toen het kind geboren was en men aan Zacharias vroeg hoe het moest heten, moest hij gebruik maken van een schrijftabletje om te antwoorden: "Johannes moet het heten." Op dat moment werd hem het vermogen tot spreken teruggegeven. De buren, familie en bekenden stonden verbaasd, want er was niemand in de familie die zo heette.

Hymne 'Ut queant laxis'

Latijn Ut queant laxis resonare fibris Mira gestorum famuli tuorum, Solve polluti labiis reatum, Sancte Joannes. Nuntius celso veniens Olympo, te patri magnum fore nasciturum, nomen, et vitae seriem gerendae, ordine promit. Ille promissi dubius superni perdidit promptae modulos loquelae; sed reformasti genitus peremptae organa vocis. Ventris obstruso recubans cubili, senseras Regem thalamo manentem: hinc parens nati, meritis uterque, abdita pandit. Sit decus Patri, genitaeque Proli et tibi, compar utriusque virtus, Spiritus semper, Deus unus, omni temporis aevo. Amen.

Nederlands Opdat met helder stemgeluid het volk Gods wonderdaden roemt, reinig, Johannes, hun gemoed, gij, bode van de Heer genoemd. Een engel Gods kwam bij u thuis, kondigde uw geboorte aan. Uw grote naam werd toen gemeld en ook de weg die gij zoudt gaan. Uw vader werd in zijn geloof beproefd en hij verloor zijn stem. Toen hij u in zijn armen droeg, loofde hij God en dankte Hem. Toen gij nog in de moederschoot uw Koning, zoals gij verhuld, herkende, sprongt gij op van vreugd, een droom van eeuwen werd vervuld. Aan God de Vader en de Zoon en aan de Geest zij lof en eer. Drie-een is God, Hij zij geloofd door heel de aarde, altijd weer. Amen.

Adoro Te Devote

Het boek Exodus verhaalt over het braambos dat in lichterlaaie stond en toch niet werd verteerd. Mozes, die in de omtrek zijn kudde weidde, wil het wondere schouwspel wat nader bezien, maar God roept hem uit het braambos toe: "Ga niet verder en doe uw schoeisel uit, want de plaats waar gij staat is heilige grond." Toen bedekte Mozes zijn gelaat, want hij durfde niet naar God opzien. (Ex. 3, 1-6)

Ook het boek Tobias leert eerbied voor het heilige. Na een lange reis in het land der Meden keerde Tobias naar zijn ouders terug. Zijn reisgezel, die hem onderweg voor alle onheil had behoed, genas ook Tobias' vader van zijn blindheid. Toen zij hem de helft van hun bezit wilden geven, zei de reisgezel: "Ik ben de engel Rafaël, één van de zeven die voor 's Heren aanschijn staan." Zij schrokken hevig en wierpen zich sidderend neer, met het gelaat op de grond. En nadat Rafaël was heengegaan, bleven zij nog drie uur lang diep gebogen liggen, en loofden God. (Tob. 4-12)

Het brandende braambos, de engelen die de weerglans zijn van Gods glorie, en de vele tekens in de Heilige Schrift van Gods aanwezigheid, zij zeggen hetzelfde als de Godslamp in onze kerk. Maar wij zijn aan deze stille vlam gewoon geraakt en zien haar betekenis niet meer: in het tabernakel is Christus werkelijk aanwezig.

Wie dat beseft knielt huiverend neer en bidt: Adoro Te devote, latens Deitas, quae sub his figuris vere latitas. (Vroom aanbid ik U, verscholen God, waarachtig verborgen onder deze gedaanten.)

Latijn Adoro te devote, latens Deitas, Quæ sub his figuris vere latitas; Tibi se cor meum totum subjicit, Quia te contemplans totum deficit. Visus, tactus, gustus in te fallitur, Sed auditu solo tuto creditur. Credo quidquid dixit Dei Filius; Nil hoc verbo veritátis verius. In cruce latebat sola Deitas, At hic latet simul et Humanitas, Ambo tamen credens atque confitens, Peto quod petivit latro pœnitens. Plagas, sicut Thomas, non intueor: Deum tamen meum te confiteor. Fac me tibi semper magis credere, In te spem habere, te diligere. O memoriale mortis Domini! Panis vivus, vitam præstans homini! Præsta meæ menti de te vívere, Et te illi semper dulce sapere. Pie Pelicane, Jesu Domine, Me immundum munda tuo sanguine: Cujus una stilla salvum facere Totum mundum quit ab omni scelere. Jesu, quem velatum nunc aspicio, Oro, fiat illud quod tam sitio: Ut te revelata cernens facie, Visu sim beátus tuæ gloriæ. Amen.

Nederlands Devoot aanbid ik U, verborgen God, Die U verbergt in deze schijn; met heel mijn hart ben ik Uw dienaar, bij Uw beschouwing ben ik niets. Gezicht en tast en smaak vergissen zich in U, alleen bij woorden staat nog ons geloof; de woorden van Gods Zoon zijn mijn geloof: geen waarheid sterk dan dit woord der Waarheid. Alleen de godheid was verbrogen aan het Kruis, maar hier verbergt zich ook de mensheid; toch blijf ik beide prijzen en geloven, en vragen, wat de goede rover vroeg. Ik zie geen wonden, als eens Thomas deed, maar U, mijn God, zal gelden mijn geloof. Laat mij in U steeds meer geloven, op U vertrouwen, U beminnen. Gedachtenis aan 's Heren dood, o Brood des levens, levenwekker voor de mens, wil in mijn geest Uw leven storten, in U ook steeds mijn vreugd doen zijn. O Pelikaan vol liefde, Jezu Heer, wil mij, onreine, wassen in Uw Bloed, want iedere druppel draagt in zich de reinheid voor al 's werelds zonden. Jezu, Die mijn oog gesluierd ziet, ik bid U, laat gebeuren wat ik diep verlang: U eens te zien met ongedekt gelaat, geluk te vinden in aanschouwing van Uw glorie. Amen.

Tweede zondag na Pinksteren

Epistel
1 Joh. 3, 13-18
Veelgeliefden, wilt u niet verwonderen, als de wereld u haat. Wij weten, dat wij zijn overgebracht van de dood naar het leven, daar wij immers onze broeders beminnen. Wie geen liefde heeft, blijft nog in de dood. Ieder, die zijn broeder haat, is een moordenaar. En gij weet, dat geen moordenaar eeuwig leven in zich draagt. Hieraan hebben wij de liefde van God leren kennen, dat Hij Zijn leven voor ons gegeven heeft; ook wij moeten ons leven geven voor onze broeders. Wie de goederen dezer wereld bezit, en zijn broeder gebrek ziet lijden en niettemin zijn hart voor hem sluit, hoe zou in hem de liefde Gods aanwezig zijn? Mijn kinderkens, laat ons niet beminnen met woorden of met de tong, maar metterdaad en in waarheid.

Evangelie
Lc. 14, 16-24
In die tijd hield Jezus de farizeeën deze gelijkenis voor: Een zeker iemand richtte een groot gastmaal aan, en nodigde er velen uit. En tegen het uur van de maaltijd zond hij zijn dienaar, om aan de genodigden te zeggen, dat zij zouden komen, omdat alles gereed was. Maar eenparig begonnen allen zich te verontschuldigen. De eerste zei hem: Ik heb een landgoed gekocht, en ik moet het noodzakelijk gaan bezichtigen; wees zo goed mij te verontschuldigen. En een ander zei: Ik heb vijf koppel ossen gekocht, en ik ga ze keuren; wees zo goed mij te verontschuldigen. En weer een ander zei: Ik heb een vrouw getrouwd, en daarom kan ik niet komen. De dienaar kwam dan terug, en deelde dit mede aan zijn heer. Toen werd de heer des huizes vertoornd, en hij zei tot zijn dienaar: Ga onmiddellijk naar de pleinen en straten der stad, en breng de armen en gebrekkigen, en de blinden en kreupelen hier binnen. En de dienaar zei: Heer, het is geschied, zoals gij bevolen hebt, en nog is er plaats. Toen sprak de heer tot zijn dienaar: Ga naar de wegen en binnenpaden, en dwing hen binnen te komen; want mijn huis moet vol worden. Maar dit zeg ik u: niemand van deze mannen, die genodigd waren, zal van mijn gastmaal proeven.

Overweging
Het Evangelie van deze zondag gaat over de gelijkenis van de onwillige bruiloftsgasten. De bruiloft is een beeld van de eeuwige zaligheid in de hemelse aanschouwing; de gasten zijn een beeld van hen die deel zouden kunnen hebben aan deze zaligheid, dat zijn dus de mensen, onder wie de joden en wij, uit de oude heidense volkeren.

In de gelijkenis sluiten de eerstgenodigden zichzelf uit. Zij willen de uitnodiging niet aannemen en daarom wordt de uitnodiging opnieuw gedaan maar nu aan iedereen die de dienaars des heren tegemoetkomen. En zo zijn ook wij de hemelse uitnodiging deelachtig geworden.

Maar wij kunnen ook een meer algemene betekenis in de woorden van Jezus ontdekken. God komt tot de mens met Zijn uitnodiging en de mens heeft het in zijn vermogen deze te aanvaarden of af te slaan. God stelt ons voor de keuze. Hij nodigt ons liefdevol uit. Hij dringt zachtjes aan, maar Hij dwingt ons niet, want met Hem te zijn is een relatie van liefdevolle overgave en niet van dwang.

In de gelijkenis zijn het de gasten die zichzelf uitsluiten van de heerlijkheid van de bruiloft. En zo is het altijd. Het is de mens zelf die zich door zijn eigen boze wil berooft van het goddelijke goed. En pas daarna treft hem de veroordeling van God, want God heeft Zijn Zoon in de wereld gezonden, niet om de wereld te oordelen, maar opdat de wereld door Hem zou worden gered. Wie in Hem gelooft en de goddelijke uitnodiging aanvaardt, wordt niet geoordeeld maar gered. Wie niet gelooft, is reeds geoordeeld, omdat hij niet gelooft in de Naam van Gods eniggeboren Zoon.

Beperkte bereikbaarheid Sint-Agneskerk op zaterdag 21 juni (en zondag 22 juni) 2025

Op zaterdag 21 juni organiseert de gemeente Amsterdam het festival 'Op de Ring', waarmee het 750-jarig bestaan van de stad Amsterdam 'gevierd' wordt. Het festival vindt plaats op zaterdag, en de ringweg A10 zal op zondag worden schoongemaakt. Op beide dagen is niet alleen de ringweg A10 dicht, maar ook een aantal doorgaande wegen en bruggen in Amsterdam zal zijn afgesloten voor autoverkeer, zoals de Zeilbrug en de Amstelveenseweg. Fietsers en voetgangers kunnen ongehinderd langs de afzettingen komen.

Onze kerk is per auto het beste bereikbaar vanaf de zuidkant van de stad. Vanaf de A9 rijdt u via de Beneluxbaan in Amstelveen en de Buitenveldertselaan in Amsterdam richting het Olympiaplein. Ook zullen er aanpassingen zijn in het openbaar vervoer. Naar verwachting zullen vanaf zondag 22 juni om 15.00 uur alle afzettingen worden opgeheven.

Sint-Nicolaasacademie op zaterdag 21 juni 2025 om 13.00 uur (gewijzigd programma)

Voor de lezing voor de Sint-Nicolaasacademie op zaterdag 21 juni stond priester Harry van der Vegt geprogrammeerd. In verband met de afsluiting van de stad vanwege het festival Op de Ring kan zijn lezing geen doorgang vinden. De bijeenkomst gaat wel door. Robert Lemm zal een lezing houden over de Divina Commedia van Dante.

De toegangsprijs voor de lezing bedraagt € 7,50.

Zie: De website van de academie.

Sacramentshymne: Sacris Solemniis (Michael Haller)

Latijn Sacris solemniis iuncta sint gaudia, et ex praecordiis sonent praeconia; recedant vetera, nova sint omnia, corda, voces, et opera. Noctis recolitur cena novissima, qua Christus creditur agnum et azyma dedisse fratribus, iuxta legitima priscis indulta patribus. Post agnum typicum, expletis epulis, Corpus Dominicum datum discipulis, sic totum omnibus, quod totum singulis, eius fatemur manibus. Dedit fragilibus corporis ferculum, dedit et tristibus sanguinis poculum, dicens: Accipite quod trado vasculum; omnes ex eo bibite. Sic sacrificium istud instituit, cuius officium committi voluit solis presbyteris, quibus sic congruit, ut sumant, et dent ceteris. Panis angelicus fit panis hominum; dat panis caelicus figuris terminum; O res mirabilis: manducat Dominum pauper, servus et humilis. Te, trina Deitas unaque, poscimus: sic nos tu visita, sicut te colimus; per tuas semitas duc nos quo tendimus, ad lucem quam inhabitas. Amen.

Nederlands 't Hoogheilig feestgetij ga met onz' vreugd gepaard, stijge uit ons harte blij 't loflied de Here waard: Stel 't oude gans terzij, zij alles nieuw op aard, harten, stemmen en levensaard. Nu wordt het maal herdacht, 't laatste voor 's Heren dood, toen Hij in de afscheidsnacht, naast ongedesemd brood, 't Lam, naar de Wet geslacht, aan Zijn apostelen bood, zo 't God zei aan het voorgeslacht. Toen 't maal ten einde ging van 't Lam, dat zinnebeeld, heeft Christus aan de kring Zijn Lichaam uitgedeeld: Gans gaf Hij 't hun te gaâr, en elk het gans ontving: eigenhandig, zo schonk Hij 't daar. Hij gaf ons dan Zijn Vlees, spijs die de zwakken voedt; aan wie is droef, vol vrees, gaf Hij als drank Zijn Bloed. Neemt, sprak Hij, neemt de kelk, waar gij uit drinken moet, die Mijn liefde bereidt voor elk. Zo stelde Hij die nacht 't Misoffer in, zo groot, waartoe Hij ambt en macht slechts aan de priester bood, die offert zulkerwijs dat, wat hij zelf genoot, hij ook aan anderen geeft als spijs. Nu mag het Engelenbrood 't Brood van de mensen zijn. 't Brood dat de hemel bood, drijft weg nu beeld en schijn: O wonder overgroot! Gods Vlees wordt een festijn voor ons, knechten, in druk en nood. Drievoudige God en één, U roepen we allen aan; daal neer tot ons beneên, daar wij hier smekend staan. Doe, langs U paân geleid, ons naar Uw einddoel gaan, naar Uw woonsteê van heerlijkheid. Amen.

Sacramentsdag

Heer, vermeerder ons geloof in en onze eerbied voor
Uw Allerheiligste Sacrament.

Hoogfeest van het Allerheiligste Sacrament (Sacramentsdag)

Het feest van het Allerheiligst Sacrament (Sacramentsdag) valt op de tweede donderdag na Pinksteren. In veel landen wordt het ook gevierd op de tweede zondag na Pinksteren.

Sacramentsdag herdenkt, net als Witte Donderdag, de instelling van het Sacrament des Altaars. Paus Urbanus IV stelde in 1264 deze dag als een verplichte feestdag in op de donderdag na het Octaaf van Pinksteren, omdat hij vond dat het vasten- en boetekarakter van Witte Donderdag het feestelijke herdenken van het Laatste Avondmaal en de instelling van de Eucharistie (en het priesterschap) enigszins in de weg stond. Die beslissing heeft uiteraard de sacramentsdevotie sterk bevorderd. Voor zijn uitverkiezing tot paus was Urbanus aartsdiaken van Luik, waar hij in 1247 mede aan de basis stond van het ontstaan van Sacramentsdag.

Traditioneel trokken op Sacramentsdag of op de zondag erna alom kleurrijke sacramentsprocessies door de straten van steden en dorpen. Na een tijd van verwaarlozing komt op verscheidene plaatsen deze traditie weer in zwang, en niet alleen in Rome of in Lourdes, maar ook in New York en Amsterdam en in veel andere plaatsen. Het heilig Sacrament wordt dan in een plechtige stoet rondgedragen. Het centrum van de stoet is het Allerheiligste Sacrament, de heilige Hostie in de gouden houder, de monstrans. Hierop is de aandacht van de toeschouwer gericht. Men knielt en buigt eerbiedig het hoofd, want HET IS JEZUS ZELF DIE HIER AANWEZIG IS.

Lauda Sion zijn de woorden, naar de tekst van Sint Thomas van Aquino, waarmee de sequentie op Sacramentsdag begint. De sequentie (naar het Latijnse werkwoord sequi, vervolgen) is een hymne in dichtvorm, die in een plechtige heilige Mis gebeden of gezongen wordt na het Alleluja (dat volgt op de epistellezing) en voor het evangelie. Het lied legt de betekenis van het feest uit.

Sion, loof uw Heil en Hoeder!
Loof nu uwen Vorst en Voeder,
In gezang en jubellied!
Loof! En waag uw stoutste pogen:
Hij gaat allen lof te boven,
Tot Zijn lof volstaat Gij niet!

Keur van stof wordt u op heden
Voorgesteld tot lof en beden:
’t Levend Brood, dat Leven geeft:
’t Brood, dat naar wij zeker weten,
Bij het heilig Avondeten
Hij de Twaalf gegeven heeft.

Vol zij ’t loflied, rijk aan klanken!
Waardig en van vreugde sprank’lend
Zij der ziele jubellied:
Nu wij op dit hooggetij herdenken,
Hoe van ’t Maal, dat Hij ons wilde schenken,
De eerste viering is geschied.

Aan des nieuwen Konings maaltijd
Geeft aan ’t oude Paaslam afscheid
’t Nieuwe Lam van ’t Nieuw Verbond;
’t Nieuwe heeft het Oud’ verjaagd,
Waarheid schaduw weggevaagd,
Duisternis voor licht verzwond.

Wat de Heer bij ’t avondmalen
Deed, gebood Hij te herhalen
Ter gedachtenis aan zijn dood:
En, gehoorzaam, consacreren
Wij, naar Zijn hoogheilig leren
Tot Heilsoffer wijn en brood.

Christenen als geloofsstuk leren;
Dat hier wonderbaar verkeren
Brood in Vlees, en wijn in Bloed.
Wat verstand noch oog doorschouwen,
Hecht geloof in vast betrouwen
- Zij ’t een wonder! – houden doet.

Kostbaarheên van ’t rijkst gehalte
Gaan hier schuil in twee gestalten,
Die slechts lout’re tekens zijn:
’t Bloed als drank, het Vlees als spijze;
Toch blijft onverdeelderwijze
Christus gans in beider schijn.

Niet gebroken bij het eten,
Niet verdeeld, niet stukgebeten:
Nut men Hem gans ongedeerd.
Nutten één of duizendtallen:
Ieder nut zoveel als allen:
En géén nutten Hem verteert.

Goeden, bozen nutten beiden:
Doch hun lot is zeer verscheiden:
Leven of verdoemenis.
Dood de bozen, goeden ’t Leven:
Zie, waar eend’re Spijs gegeven,
Hoe verschillend de uitkomst is.

Wordt ook ’t Sacrament gebroken,
Weifel niet! Houd onweersproken:
Wat is in ’t geheel verstoken,
Schuilt ook gans in ieder deel.
D’inhoud zelf kan niemand breken:
’t Breken raakt alleen het teken:
Van ’t betekende, onbezweken,
Blijft en staat en bouw geheel.

Zie, wat Eng’lenbrood wij prijzen,
Pelgrims voedt op d’aardse reize,
Waarlijk brood, Gods kind tot spijze,
- Wee, die ’t voor de honden gooit! –
Voorbeduid in de oude dagen,
Die het Isaakoffer zagen,
’t Paaslam plechtig opgedragen,
’t Manna den Vaderen gestrooid.

Goede Herder, Brood waarachtig,
Jesu, wees ons arme’ indachtig
Voed ons en behoed ons krachtig:
Maak Uw glorie ons deelachtig
In des Levens land en loon.
Gij, Almogende en Alwijze:
Hier ons stervelingen tot spijze:
Maak ons, de Uwen, ten Paleize,
Gast en erven Heil’gerwijze,
Hun gezel ons in Uw Woon .
Zo zij het. Looft den Heer.
Amen.

Lof en eer zij Jezus Christus in het heilig Sacrament

Refrein
Lof en eer zij Jezus Christus
in het heilig Sacrament.
Lof en eer zij Jezus Christus
in het heilig Sacrament.

Jezus wil door een mirakel
met ons wonen dag en nacht.
Door Zijn liefd' in 't tabernakel
tot gevangenschap gebracht.

Alle stonden, ons ten spijze,
daalt Hij in der priestren hand,
telkens op onbloed'ge wijze,
's werelds heilig Offerand.

Jezus, trouwste Vriend der vrienden,
nodigt allen: Komt tot Mij!
Komt, gij zult verkwikking vinden,
wat uw smart en leed ook zij.

'k Wil, o Jezus, steeds U geven
hier op aarde liefd' en lof.
Moog ik eeuwig, heilvol leven
bij Uw troon in 't hemels hof.

18 juni: Heilige Ephrem, de Syriër, diaken, belijder en kerkleraar

Ephrem werd rond 306 geboren in plaats Nisibis. Voor het jaar 338 moet hij de diakenwijding ontvangen hebben. Toen deze stad in 363 werd veroverd door de Syriërs week hij uit naar Edessa dat nog juist tot het Romeinse Rijk behoorde. Daar opende hij een theologische school.

Hij schreef een vloed aan vooral moralistische en mystieke werken.

Tijdens een hongersnood in 372 wist hij de rijken ertoe te bewegen hun voorraadschuren te openen voor armen.

Paus Benedictus XV riep hem in 1920 uit tot Kerkleraar. Op basis van de talrijke theologische tractaten en liederen die alle in metrische vorm zijn geschreven, draagt hij als bijnaam 'citer (of harp) van de Heilige Geest'.

Het kruis van Christus is het heil van alle mensen

Jezus Christus is nedergedaald ter helle.

Onze Heer werd door de dood vertreden, maar Hij baande een weg over de dood heen. Hij onderwierp Zich aan de dood en onderging haar vrijwillig om de dood, tegen haar wil in, ten val te brengen. Want onze Heer droeg Zijn kruis toen Hij de stad uittrok, zoals de dood het wilde, en toen Hij een kreet slaakte op het kruis, liet Hij de doden wegtrekken uit het dodenrijk, tegen de wil van de dood in. Want met het wapen waarmee de dood Hem doodde, behaalde Hij ook de overwinning op de dood. De godheid was verborgen in de mensheid en daarom naderde de dood Hem. Zij doodde en werd gedood. De dood doodde het leven dat in de menselijke natuur aanwezig was en werd gedood door het leven dat zich buiten die natuur bevond. En omdat de dood onze Heer niet zou kunnen verteren wanneer Hij geen lichaam had, en omdat het dodenrijk Hem niet zou kunnen verslinden wanneer Hij niet van vlees en bloed was, kwam Hij tot de Maagd, opdat vandaar een voertuig Hem naar het dodenrijk zou brengen.

Met het lichaam dat Hij van de Maagd had ontvangen, trad Hij het dodenrijk binnen en Hij plunderde daar de schatten en roofde de rijkdommen. En vervolgens ging Hij naar Eva, de moeder van al wat leeft. Zij is de wijnstok, waarvan de dood, door haar toedoen, de omheining openbrak om haar vruchten te kunnen proeven. En Eva, de moeder van al wat leeft, is de bron van de dood geworden voor al wat leeft.

Maar Maria, de nieuwe loot, ontsproot uit Eva, de oude wijnstok, en het nieuwe leven nam in haar zijn intrek. Want, wanneer de dood zou komen om gewoontegetrouw zich zelfverzekerd goed te doen aan de sterfelijke vruchten, was daarin voor haar het leven verborgen dat de dood doodt. Zo zou de dood eerst onbevreesd het leven verslinden, maar het daarna weer uitspuwen en tegelijkertijd mét het leven ook de vele doden.

Dit is de zoon van de kundige timmerman die zijn kruis vervaardigde en het boven het allesverslindende dodenrijk plaatste en zo de mensheid naar de overkant leidde, naar het rijk van het leven. Omdat door het hout de mensheid is gevallen tot in het dodenrijk, is zij over het kruishout naar het rijk van het leven gegaan. Op het hout waarop de bitterheid was geënt, werd de zoetheid geënt, opdat wij Hem zouden leren kennen tegen Wie geen van de schepselen is opgewassen.

U zij lof, omdat Gij Uw kruis hebt gemaakt tot een brug die over de dood heen voert, zodat de zielen uit het land van de doden overgaan naar het land van de levenden. U zij lof, omdat Gij U hebt gekleed in het lichaam van de sterfelijke Adam en het gemaakt hebt tot een bron van leven voor alle stervelingen. Gij zijt de levende. Want zij die U gedood hebben, zijn landbouwers geworden die Uw leven als graan in de diepte van de aarde hebben gezaaid, opdat het zou verrijzen en velen zou doen verrijzen.

Komt, laten wij onze liefde maken tot een groot gemeenschappelijk wierookvat en laten onze psalmen en onze gebeden als wierook opstijgen naar Hem Die Zijn kruis gemaakt heeft tot een wierookvat voor de godheid en Die voor ons allen Zijn Bloed als wierook heeft laten opstijgen.

Uit een preek van de heilige diaken en kerkleraar Ephrem, de Syriër (+ 373)

Dood, waar is uw overwinning? Dood, waar is uw prikkel?
De prikkel van de dood is de zonde; maar God zij dank,
Die ons de overwinning geeft door Jezus Christus, onze Heer.
(1 Kor. 15, 55-56)

Engel des Heren / Angelus Domini

Rond 12.00 uur bidden we dagelijks het Engel des Heren.
Het is een goede gewoonte om het gebed ook vroeg in de morgen en aan het begin van de avond te bidden.

Angelus Domini nuntiavit Mariae. Et concepit de Spiritu Sancto. Ave Maria... Ecce ancilla Domini. Fiat mihi secundum verbum tuum. Ave Maria... Et Verbum caro factum est. Et habitavit in nobis. Ave Maria... Ora pro nobis, sancta Dei Genitrix, ut digni efficiamur promissionibis Christi. Oremus. Gratiam tuam, quaesumus, Domine, mentibus nostris infunde, ut qui, Angelo nuntiante, Christi Filii tui incarnationem cognovimus, per passionem eius et crucem ad resurrectionis gloriam perducamur. Per eundem Christum Dominum nostrum. Amen.

De Engel des Heren heeft aan Maria geboodschapt. En zij heeft ontvangen van de Heilige Geest. Wees gegroet... Zie de dienstmaagd des Heren. Mij geschiede naar uw woord. Wees gegroet... En het Woord is vlees geworden. En Het heeft onder ons gewoond. Wees gegroet... Bid voor ons, heilige Moeder van God, opdat wij de beloften van Christus waardig worden. Laat ons bidden. Heer, wij hebben door de boodschap van de Engel de menswording van Christus, Uw Zoon, leren kennen, wij bidden U: stort Uw genade in onze harten, opdat wij door Zijn lijden en kruis gebracht worden tot de heerlijkheid van de Verrijzenis. Door dezelfde Christus, onze Heer. Amen.

Psalm 150 (Franck): Iedereen die adem heeft, looft de drie-ene God!

Frans
Hallelujah. Louez le Dieu, caché dans ses saints tabernacles,
Louez le Dieu qui règne en son immensité.
Louez-le dans sa force et ses puissants miracles.
Louez-le dans sa gloire et dans sa majesté. Louez-le par la voix des bruyantes trompettes.
Que pour lui le nébel se marie au kinnor.
Louez-le dans vos fêtes au son du tambourin, sur l’orgue et sur le luth, chantez, chantez encor.
Que pour lui dans vos mains résonne la cymbale aux accords éclatants et joyeux.
Que tout souflle vivant, tout soupir qui s’exhale dise: louange à lui, louange au Roi des cieux.
Louez-le dans vos fêtes, chantez, chantez toujours. Hallelujah.

Nederlands
Halleluja. Looft God in Zijn heiligdom, looft Hem in Zijn machtig uitspansel.
Looft Hem om Zijn kracht, Zijn daden; looft Hem om Zijn mateloze grootheid.
Looft Hem met een stoot op de ramshoorn, looft Hem met harp en lier, looft Hem met beltrom en rondedans,
looft Hem met citer en fluit, looft Hem met strijkende cimbels, looft Hem met slaande cimbalen;
ja, iedereen die adem heeft, looft de Heer. Halleluja.

Allerheiligste Drievuldigheid, hoogfeest

Wij aanbidden U, heilige Heer, almachtig Vader, eeuwige God. Die met Uw eniggeboren Zoon en de Heilige Geest
één God, één Heer zijt; niet in de eenheid van één Persoon, maar in Drievuldigheid, van één Natuur.
Want hetgeen wij, overeenkomstig Uw openbaring, van Uw heerlijkheid geloven, dat nemen wij ook van Uw Zoon
alsmede van de Heilige Geest zonder enig verschil of onderscheid aan; zodat in het belijden der ware en
eeuwige Godheid, in de personen de eigenschap, en in de natuur de eenheid
en in de majesteit de gelijkheid aanbeden wordt.

Uit: de prefatie van de Allerheiligste Drie-eenheid

Epistel
Rom. 11, 33-36
O diepte der rijkdommen van Gods wijsheid en kennis! Wat zijn toch Zijn oordelen ondoorgrondelijk en Zijn wegen onnaspeurlijk! Wie immers heeft ooit de gedachten des Heren gekend, of wie is Zijn raadsman geweest? Of wie gaf er eerst aan Hem, zodat hij recht kreeg op vergelding? Want alles is uit Hem en door Hem en voor Hem. Aan Hem de glorie in eeuwigheid. Amen.

Evangelie
Mt. 28, 18-20
In die tijd sprak Jezus tot Zijn leerlingen: Mij is alle macht gegeven in de hemel en op aarde. Gaat dan, en onderwijst alle volkeren, en doopt hen in de Naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest; en leert hen onderhouden alles, wat Ik u bevolen heb. En ziet, Ik ben met u alle dagen, tot aan de voleinding der wereld.

Overweging
De Kerk wekt ons vandaag niet zozeer op tot diepzinnige bespiegelingen omtrent het ondoorgrondelijk geheim van de Heilige Drie-eenheid, maar wel tot een lofprijzing van de oneindige God Die ons barmhartigheid heeft bewezen. De Vader heeft ons geschapen en van eeuwigheid voorbestemd tot het geluk waarin wij in Zijn genade staan. De Zoon is voor ons mens geworden, Hij heeft ons de openbaring gebracht over de Vader, Die geen mens ooit gezien heeft, en Hij heeft ons verlost door Zijn bloed. De Heilige Geest is het Die ons heiligt, Die het werk van de Zoon in onze zielen tot voltooiing brengt en ons terugvoert tot de Vader in de hemel.

Missa in honorem Sanctissimae Trinitatis || Ave Maria (Cuypers)

Heilige Geest: gids van de ziel

De Heilige Geest is de gids van de ziel; zonder Hem kan ze niets. De ziel in wie de Geest heer en meester is, is als een druif waaruit een heerlijk sap vloeit als ze wordt uitgeperst. Zonder de Heilige Geest is de ziel als een kiezelsteen, waaruit niets te persen valt.

Wie door de Heilige Geest geleid wordt, heeft de juiste ideeën. Daarom zijn er zoveel 'onwetenden' die het beter weten dan de geleerden.

Een christen die door de Heilige Geest wordt geleid, laat zonder enige moeite de goederen van deze wereld los en snelt achter de goederen van de Hemel aan. Hij weet het verschil te maken. Voor wie zich laat leiden door de Heilige Geest, lijkt het alsof de wereld niet bestaat; daar waar het voor de wereld lijkt alsof God niet bestaat.

H. Johannes Maria Vianney (Pastoor van Ars)

Veni Creator Spiritus (Duruflé)

Litanie van de Heilige Geest

Heer, ontferm U over ons. Christus, ontferm U over ons.
Heer, ontferm U over ons. Christus, aanhoor ons. Christus, verhoor ons.
God, hemelse Vader, ontferm U over ons.
God, Zoon, Verlosser van de wereld, ontferm U over ons.
God, Heilige Geest, ontferm U over ons.
Heilige Drievuldigheid, één God, ontferm U over ons.

Heilige Geest, Die van de Vader en de Zoon voortkomt, ontferm U over ons.
Geest des Heren, God van Israël, ontferm U over ons.
Heilige Geest, Die heerschappij voert over het mensdom, ontferm U over ons.
Heilige Geest, Die de gehele aarde vervult, ontferm U over ons.
Heilige Geest, Die alle krachten bezit, ontferm U over ons.
Heilige Geest, uit Wie alle goed voortkomt, ontferm U over ons.
Geest der waarheid, Die alle waarheid leert en alle gaven uitdeelt, ontferm U over ons.
Geest van wijsheid en verstand, ontferm U over ons.
Geest van raad, sterkte, wetenschap en godsvrucht, ontferm U over ons.
Geest van de vreze des Heren en van voorzichtigheid, ontferm U over ons.
Heilige Geest, Wiens zalving ons alle dingen leert, ontferm U over ons.
Heilige Geest, door Wiens ingeving de heilige mannen gesproken hebben, ontferm U over ons.
Heilige Geest, gave en belofte van de Vader, ontferm U over ons.
Heilige Geest, vertrooster, Die de wereld overtuigt, ontferm U over ons.
Heilige Geest, door Wie de duivelen worden uitgedreven, ontferm U over ons.
Heilige Geest, uit Wie wij herboren worden, ontferm U over ons.
Heilige Geest, door Wie de liefde Gods in onze harten is uitgestort, ontferm U over ons.
Geest der aanneming tot kinderen Gods, ontferm U over ons.
Geest van genade en barmhartigheid, ontferm U over ons.
Geest, Die ons in onze zwakheid te hulp komt en aan onze geest getuigt dat wij kinderen Gods zijn, ontferm U over ons.
Heilige Geest, onderpand van onze erfenis die ons op de rechte weg leidt, ontferm U over ons.
Opperste Geest, Die levend maakt en versterkt, ontferm U over ons.
Geest van zaligheid, oordeel en blijdschap, ontferm U over ons.
Geest van geloof, ijver en vrede, ontferm U over ons.
Geest van ootmoedigheid, liefde en eerbaarheid, ontferm U over ons.
Geest van goedertierenheid, goedheid en lankmoedigheid, ontferm U over ons.
Geest van zachtmoedigheid, waarheid, eenheid en vertroosting, ontferm U over ons.
Geest van leven, van geduld, onthouding en zedigheid, ontferm U over ons.
Geest van alle genade, ontferm U over ons.

Wees genadig, spaar ons, Heilige Geest.
Wees genadig, verhoor ons, Heilige Geest.
Van de geest der dwaling, verlos ons, Heilige Geest.
Van de geest der onkuisheid, verlos ons, Heilige Geest.
Van de geest der godslastering, verlos ons, Heilige Geest.
Van alle verhardheid in het kwaad en van alle vertwijfeling, verlos ons, Heilige Geest.
Van alle vermetelheid en tegenspraak der bekende waarheid, verlos ons, Heilige Geest.
Van alle boosaardigheid en kwade gewoonte, verlos ons, Heilige Geest.
Van alle zonden tegen de broederlijke liefde, verlos ons, Heilige Geest.
Van onboetvaardigheid in ons sterfuur, verlos ons, Heilige Geest.

Door Uw eeuwige voortkomst van de Vader en de Zoon, verlos ons, Heilige Geest.
Door Uw onzichtbare zalving, verlos ons, Heilige Geest.
Door de volheid van genade, waarmee Gij de heilige Maagd hebt begunstigd, verlos ons, Heilige Geest.
Door de wonderbare werking, waardoor Christus in de schoot der zuivere Maagd ontvangen is, verlos ons, Heilige Geest.
Door Uw heilige verschijning bij de doop van Christus, verlos ons, Heilige Geest.
Door Uw nederdaling over de apostelen, verlos ons, Heilige Geest.
Door de onuitsprekelijke goedheid waarmee Gij de heilige Kerk bestuurt, de leraars verlicht en de geestelijke orden instelt, verlos ons, Heilige Geest.

Wij, zondaars, wij bidden U, verhoor ons.
Dat wij naar de Geest mogen wandelen en de begeerlijkheden van het vlees niet involgen, wij bidden U, verhoor ons.
Dat wij U nimmer bedroeven, wij bidden U, verhoor ons.
Dat Gij alle kerkelijke overheden in de heilige godsdienst en in de ware geest wilt bewaren, wij bidden U, verhoor ons.
Dat Gij aan alle christenen slechts één hart en één ziel wilt geven, wij bidden U, verhoor ons.
Dat Gij ons standvastigheid en vervolmaking in de deugd wilt verlenen, wij bidden U, verhoor ons.
Dat Gij ons gebed wilt verhoren, wij bidden U, verhoor ons.
Geest Gods, wij bidden U, verhoor ons.

Lam Gods, Dat de zonden van de wereld wegneemt, stort Uw Heilige Geest over ons uit.
Lam Gods, Dat de zonden van de wereld wegneemt, zend over ons de beloofde Geest van de Vader.
Lam Gods, Dat de zonden van de wereld wegneemt, schenk ons de goede Geest.
Heilige Geest, aanhoor ons.
Geest, Trooster, verhoor ons.
Heer, ontferm U over ons. Christus, ontferm U over ons.

Onze Vader...
Wees gegroet Maria...
Eer aan de Vader...
De genade van de Heilige Geest, verlichte onze zinnen en harten.

Laat ons bidden.
God, Gij hebt de harten van de gelovigen door de verlichting van de Heilige Geest onderwezen; geef dat wij door de Heilige Geest de ware wijsheid mogen bezitten en ons altijd over Zijn vertroosting mogen verblijden. Door Christus, onze Heer. Amen.

Pinksterlied: Daal af, o Geest van heiliging

Daal af, o Geest van heiliging,
met Uw genâ ter loutering
van onze ziel, Uw beeltenis,
die voor Uw dienst geschapen is.

Gij, Wien naar Gods getuigenis,
de naam van Trooster eigen is.
Gij, bron van leven, liefde, licht,
Die geestelijke tempels sticht.

In zeven gaven zendt Gij af,
de kracht, die U de Vader gaf:
uit Vaders Naam legt Gij de leer
der waarheid op de tongen neer.

Eer zij den Vader énig groot,
den Zoon, Die oprees uit den dood,
den Geest, met Hen in majesteit,
in wezen één, in eeuwigheid.

De vreze Gods (ontzag voor God) als fundament van de gaven van de Heilige Geest

De vreze Gods is de gave waardoor iemand de oneindige majesteit van God erkent en tegelijk zijn eigen nietigheid inziet. De ziel heeft ontzag voor de grootheid van God en voelt zich vermorzeld in haar eigen geringheid. Door de gave van de vreze Gods komt een ziel op een positieve wijze 'onder de indruk van God'. De grootheid en schoonheid van God vervullen ons met zoveel bewondering, dat wij eer willen brengen aan God en alles willen mijden wat ons van Hem zou kunnen verwijderen.

De vreze Gods heeft dus niets met angst voor God te maken. Dat zou een valse godsvrees zijn. Ware godsvrees wordt uit liefde geboren. De liefde die in deze gave van de Heilige Geest actief is, maakt ons gevoelig voor de wijze waarop God ons bemint, en voor de wijze waarop we die liefde moeten beantwoorden. Door de vrees voor de Heer worden we diep gevoelig voor alles wat onze liefde voor God en onze vreugde daarin zou kunnen verminderen. De vreze Gods is vooral een vrees om God te verliezen.

De vreze Gods is dan ook geen 'vrees van de slaaf', zegt de heilige Thomas van Aquino. Want de slaaf gehoorzaamt zijn meester alleen uit schrik voor een straf. De vreze Gods beantwoordt veeleer aan de 'vrees van de zoon', die zijn vader liefheeft en eert, en daarom alles vermijdt wat zijn relatie met hem kan schaden.

Een belangrijk effect van de gave van vrees is een volkomen en zuivere nederigheid. De gave disciplineert ons, zodat we ermee ophouden om eer te zoeken voor onszelf, en in de plaats daarvan uitzien naar de glorie van God en naar ons geluk in Hem. Vrees voor de Heer vereert en bemint God en ontwortelt op die manier elk begin van menselijke hoogmoed, die God niet erkent en zichzelf als hoogste autoriteit beschouwt. De vreze Gods is dus een passende remedie tegen alle trots en arrogantie van de geest.

Om dezelfde reden stelt de gave van vrees ons in staat om op een meer authentieke wijze te leven volgens de zaligspreking "Gelukkig die arm van geest zijn" (Mt. 5, 3). Want de gave van vrees bevrijdt ons niet alleen van trots en zelfverheerlijking, zij verlost ons ook van hebzucht, en van het verlangen naar rijkdom, macht en roem. Omdat de gave van vrees ons uitnodigt om ons open te stellen voor God, Hem te eren en ons helemaal aan Hem toe te wijden, is zij de eerste stap op weg naar een grotere eenwording met God, die het uiteindelijke doel vormt van de zeven gaven van de Heilige Geest. De vreze Gods vormt het fundament waarop de overige zes gaven zijn gebouwd. Zij opent de deur voor de goede werking van de andere gaven.

Thomas van Aquino rangschikt haar als eerste in volgorde van behoefte, maar noemt haar als laatste in volgorde van verhevenheid. Want hierin spant wijsheid de kroon. Toch heeft wijsheid de vreze Gods nodig. "De grondslag van de wijsheid is ontzag voor de Heer", zegt de psalmist (Ps. 111, 10). In de vreze Gods heeft de wijsheid haar wortels, en begint zij tot leven te komen.