Vandaag is het veertien jaar geleden dat paus Benedictus XVI met zijn motu proprio Summorum Pontificum vrijwel alle beperkingen aan het vieren van de traditionele Latijnse liturgie ophief. Daarmee werd het voor iedere priester mogelijk om zonder tussenkomst van de plaatselijke bisschop de oude liturgie te vieren, in het bijzonder daar waar een stabiele groep van gelovigen vraagt om de 'buitengewone vorm' van de Romeinse ritus.
De Kerk bestond reeds vóór onze tijd, en zij zal in eeuwigheid blijven bestaan. De heilige Liturgie die de Kerk viert op aarde, die is gestoeld op een traditie die terugvoert op de tijd van de heilige apostelen, was nooit en zou ook nooit mogen worden een afspiegeling van de banaliteit van het heden, maar is een voorafbeelding van haar onsterfelijkheid als Bruid van Christus en het feestelijk Pasen met de Heer in alle eeuwigheid, buiten de beperkingen van ons huidige bestaan.
